اندیشه سیاسی، اجتماعی امام خمینی رحمه الله صفحه 241

باشد و هم از نواقص دموکراسی های متداول از قبیل بی توجهی به امور معنوی، سعادت اخروی، صفات اخلاقی مدیران و بی اعتنایی به قشر ضعیف، عدالت اقتصادی و... پرهیز شود.

4. ارکان حکومت جمهوری اسلامی

امام خمینی هم در عرصه نظر و هم در مقام عمل، پایه و اساس نظام سیاسی خود را بر «ولایت مطلقه فقیه» استوار و الگوی حکومتی «دین و ولی فقیه، بدون مردم» و الگوی حکومتی «دین و مردم، بدون ولی فقیه» را نفی و انکار کرد؛ بنابراین، ساختار حکومت در چهارچوب اسلام و تفسیر امام از «ولایت مطلقه فقیه» و مردم، معنا و مفهوم می یابند.

امام خمینی در زمینه جدایی شریعت و سیاست و الگوی حکومتی «دین و ولی فقیه بدون مردم» در بیان صریحی چنین می گوید:

بیدار باشید؛ توجه کنید. اینها می خواهند با شیطنت کار خودشان را انجام بدهند. آن وقت شیطنت این بود که سیاست از مذهب خارج است... این مطلب شکست خورده؛ حالا می گویند که سیاست حق مجتهدین است؛ یعنی: در امور سیاسی در ایران پانصدنفر دخالت کنند، باقی بروند سراغ کارشان؛ یعنی: مردم بروند سراغ کارشان. هیچ کاری به مسائل اجتماعی نداشته باشند و چند نفر پیرمرد ملا بیایند دخالت کنند. این از آن توطئه سابق بدتر است برای ایران؛ برای اینکه آن، یک عده از علما را کنار می گذاشت؛ این، تمام ملت را می خواهد کنار بگذارد. (1)

الگوی نظام سیاسی امام خمینی، مثلثی سه پایه است؛ به عبارت دیگر، جدایی دین از سیاست و جدایی مردم از بدنه حکومت به یک اندازه امام را نگران می کرد.