اندیشه سیاسی، اجتماعی امام خمینی رحمه الله صفحه 367

از منظر امام، معاهدات بین المللی را اعم از دو جانبه، عمومی و چندجانبه بر اساس عدالت، مصلحت و «قاعده لا ضرر» و «اصل احترام متقابل» واجب و الزام آور می دانست.

ما کلیه قراردادهایی را که خلاف مصلحت ملتمان باشد برایشان ارزش قائل نیستیم و اگر قراردادی باشد که انصاف داشته باشد... تصویب می کنیم. (1) من باز تأکید می کنم که ما در سیاست خود برای رسیدن به صلح در چهارچوب قطعنامه شورای امنیت جدی هستیم و هرگز پیشقدم در تضعیف آن نخواهیم بود. (2) قراردادهای بین المللی اقتضا می کند که جاسوس در یک مملکت به اسم سفیر باشد یا به اسم کاردار باشد؟ (3) [حق و تو را] هیچ آدمی، هیچ انسان نابالغی هم نمی تواند بپذیرد. (4)

علاوه بر شرع، تمسک به عقل از دیگر ادله امام در برقراری روابط خارجی است و قطع روابط با دول استعماری اعم از «ابر قدرت و غیر آنها» (5) را «برخلاف عقل و برخلاف شرع» (6) می داند؛ چون: «هیچ عقل و هیچ انسانی آن را نمی پذیرد». (7)

ه) اصل تولّی و تبرّی

تولّی و تبرّی یکی از فروعات مهم اعتقادی دین اسلام و در اصطلاح به معنای دوستی با دوستان خدا و بیزاری از معاندان خداوند است؛ لیکن در عرف سیاست

1- (1) . امام خمینی، صحیفه امام، ج3، ص273 - 277.
2- (2) . همان، ج21، ص196.
3- (3) . همان، ج22، ص259.
4- (4) . ر.ک: مؤسسه تنظیم نشر آثار امام خمینی، تبیان، ج28، ص94.
5- (5) . همان، ج4، ص411.
6- (6) . همان، ج19، ص93.
7- (7) . همان.