- مقدّمه ناشر: 1
- -1 6
- -2 6
- -4 7
- -7 9
- -8 9
- -9 10
- -10 11
- -11 11
- -12 12
- -13 13
- -15 14
- -17 15
- -16 15
- -19 16
- -20 17
- -21 18
- -23 19
- -24 20
- -25 20
- -26 21
- -27 22
- -28 23
- -30 24
- -32 25
- -34 26
- -33 26
- -35 27
- -36 27
- -37 28
- -38 29
- -39 29
- -40 30
- -42 31
- -43 32
- -46 33
- -45 33
- -47 34
- -49 35
- -50 36
- -51 37
- -52 38
- -53 38
- -55 39
- -54 39
- -56 40
- -57 40
- -59 41
- -58 41
- -61 42
- -62 43
- -63 43
- -65 44
- -68 46
- -70 47
- -71 47
- -72 48
- -74 49
- -75 50
- -77 51
- -78 52
- -79 53
- -81 54
- -80 54
- -82 55
- -83 56
- -85 57
- -86 58
- -87 58
- -89 59
- -91 60
- -90 60
- -93 61
- -92 61
- -95 62
- -94 62
- -96 63
- -98 64
- -97 64
- -99 65
- -100 66
- -101 66
- -103 68
- -104 69
- -105 70
- -106 70
- -107 71
- -108 72
- -109 72
- -110 73
- -113 75
- -114 76
- -115 76
- -116 77
- -117 77
- -119 78
- -121 79
- -123 80
- -122 80
- -125 81
- -127 82
- -128 84
- -130 84
- -129 84
- -132 85
- -133 86
- -134 86
- -137 87
- -136 87
- -139 88
- -138 88
- -140 89
- -141 90
- -142 91
- -143 91
- -145 92
- -144 92
- -146 93
- -147 94
- -148 95
- -149 96
- -150 97
- -151 98
- -152 98
- -154 99
- -155 100
- -156 101
- -158 102
- -159 103
- -160 104
- -161 105
- -162 105
- -163 106
- -164 107
- -168 109
- -167 109
- -169 112
- -172 116
- -174 117
- -173 117
- -175 118
- -176 119
- -177 120
- -178 120
- -180 122
- -181 122
- -182 123
- -183 123
- -184 124
- -186 126
- -185 126
- -187 127
- -189 127
- -188 127
- -191 129
- -190 129
- -193 130
- -192 130
- -194 131
- -197 132
- -196 132
- -200 133
- -199 133
- -198 133
- -201 134
- -202 134
سؤال: مراد از عرش چیست؟
پاسخ: «عَرش»، مرکز تدبیر و کنایه از قدرت است. وقتی می گویند: فلانی بر تخت نشست یا او را از تخت پایین کشیدند، یعنی به قدرت رسید یا از قدرت برکنار شد.
سلطه ی خداوند، هم پیش از آفرینش آسمان ها و زمین بر هستی بوده، «وکان عرشه علی الماء»(1) هم پس از خلقت آنها و پس از پایان جهان و در قیامت هم سلطه الهی بر همه هستی باقی است. «یحمل عرش ربّک یومئذٍ ثمانیه»(2)
و منظور از «الرّحمن علی العرش استوی»(3)
تسلّط پروردگار بر عرش است که کنایه از احاطه و سلطه خداوند بر جهان هستی است.
-96
هود «7» وَ هُوَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَوَاتِ وَ الْأَرْضَ فِی سِتَّهِ أَیَّامٍ وَ کَانَ عَرْشُهُ عَلَی الْمَآءِ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَ لَئِنْ قُلْتَ إِنَّکُم مَّبْعُوثُونَ مِن بَعْدِ الْمَوْتِ لَیَقُولَنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ اِنْ هَذَآ إِلَّا سِحْرٌ مُّبِینٌ
او کسی است که آسمان ها و زمین را در شش روز (دوران) آفرید و عرش (حکومت) او بر آب قرار داشت تا شما را بیازماید که کدام یک نیکوکارترید و اگر بگویی که شما پس از مرگ زنده خواهید شد، همانا کفّار خواهند گفت: این نیست مگر سحری آشکار.
سؤال: این آیه هدف از خلقت را آزمایش انسان میداند، «لِیَبْلُوَکُمْ» آیات دیگر، امور دیگری را بیان کردهاند، این اهداف چگونه توجیه میشوند؟
پاسخ: هدف ها در طول یکدیگر و به صورت مرحله ای است، چنانکه شخمِ زمین برای کشت است و کشت برای گندم و گندم برای نان و نان برای انسان.
1- . هود، 7.
2- . حاقّّه، 17.
3- . طه، 5.