- مقدّمه ناشر: 1
- -1 6
- -2 6
- -4 7
- -7 9
- -8 9
- -9 10
- -10 11
- -11 11
- -12 12
- -13 13
- -15 14
- -17 15
- -16 15
- -19 16
- -20 17
- -21 18
- -23 19
- -24 20
- -25 20
- -26 21
- -27 22
- -28 23
- -30 24
- -32 25
- -34 26
- -33 26
- -35 27
- -36 27
- -37 28
- -38 29
- -39 29
- -40 30
- -42 31
- -43 32
- -46 33
- -45 33
- -47 34
- -49 35
- -50 36
- -51 37
- -52 38
- -53 38
- -55 39
- -54 39
- -56 40
- -57 40
- -59 41
- -58 41
- -61 42
- -62 43
- -63 43
- -65 44
- -68 46
- -70 47
- -71 47
- -72 48
- -74 49
- -75 50
- -77 51
- -78 52
- -79 53
- -81 54
- -80 54
- -82 55
- -83 56
- -85 57
- -87 58
- -86 58
- -89 59
- -90 60
- -91 60
- -93 61
- -92 61
- -95 62
- -94 62
- -96 63
- -98 64
- -97 64
- -99 65
- -100 66
- -101 66
- -103 68
- -104 69
- -105 70
- -106 70
- -107 71
- -108 72
- -109 72
- -110 73
- -113 75
- -114 76
- -115 76
- -117 77
- -116 77
- -119 78
- -121 79
- -123 80
- -122 80
- -125 81
- -127 82
- -128 84
- -129 84
- -130 84
- -132 85
- -133 86
- -134 86
- -137 87
- -136 87
- -139 88
- -138 88
- -140 89
- -141 90
- -142 91
- -143 91
- -145 92
- -144 92
- -146 93
- -147 94
- -148 95
- -149 96
- -150 97
- -151 98
- -152 98
- -154 99
- -155 100
- -156 101
- -158 102
- -159 103
- -160 104
- -161 105
- -162 105
- -163 106
- -164 107
- -167 109
- -168 109
- -169 112
- -172 116
- -174 117
- -173 117
- -175 118
- -176 119
- -177 120
- -178 120
- -180 122
- -181 122
- -182 123
- -183 123
- -184 124
- -186 126
- -185 126
- -187 127
- -189 127
- -188 127
- -191 129
- -190 129
- -193 130
- -192 130
- -194 131
- -197 132
- -196 132
- -200 133
- -198 133
- -199 133
- -201 134
- -202 134
-120
اسراء «82» وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَآءٌ وَ رَحْمَهٌ لِّلْمُؤْمِنِینَ وَ لا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلاّ خَسَاراً
و آنچه از قرآن فرو می فرستیم، مایه ی شفا(ی دل) و رحمتی برای مؤمنان است و ستمگران را جز خسران نمی افزاید.
سؤال: چرا قرآنی که مایه شفاست، موجب افزایش خسارت برای ظالمان است؟
پاسخ: با آنکه قرآن برای هدایتِ همه است؛ «هُدی للنّاس»(1)
ولی تنها کسانی از این هدایت و نور بهره می برند که پنجره ی روح خود را به سوی آن باز کنند و لجاجت و عناد را کنار گذاشته، با روحی سالم به سراغ قرآن روند؛ «هُدی للمتّقین»(2)
و لذا لجوجانِ بیماردل را جز خسارت نمی افزاید.
-121
اسراء «99» أَوَ لَمْ یَرَوْاْ أَنَّ اللَّهَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَوَاتِ وَ الْأَرْضَ قَادِرٌ عَلَی أَن یَخْلُقَ مِثْلَهُمْ وَ جَعَلَ لَهُمْ أَجَلاً لَّارَیْبَ فِیهِ فَأَبَی الظَّالِمُونَ إِلاّ کُفُوراً
آیا نیاندیشیده اند خداوندی که آسمان ها و زمین را آفریده است، بر آفریدن مثل این مردم نیز تواناست؟ و خداوند برای آنان مدّتی معیّن کرده که شکّی در آن نیست، امّا ستمگران سرباز زده و جز به کفر به چیزی تن نمی دهند.
سؤال: آیا در قیامت، جسم و روح انسان همان جسم و روح دنیوی است یا غیر آن؟
پاسخ: در قیامت، استخوان های پوسیده همان استخوان های دنیوی و روح ملحق شده به آنها همان روح است، امّا قرآن «مِثلَهم» می گوید، مانند خشتی
1- . بقره، 185.
2- . بقره، 2.