- مقدّمه ناشر: 1
- -1 6
- -2 6
- -4 7
- -7 9
- -8 9
- -9 10
- -10 11
- -11 11
- -12 12
- -13 13
- -15 14
- -17 15
- -16 15
- -19 16
- -20 17
- -21 18
- -23 19
- -24 20
- -25 20
- -26 21
- -27 22
- -28 23
- -30 24
- -32 25
- -34 26
- -33 26
- -36 27
- -35 27
- -37 28
- -38 29
- -39 29
- -40 30
- -42 31
- -43 32
- -46 33
- -45 33
- -47 34
- -49 35
- -50 36
- -51 37
- -52 38
- -53 38
- -55 39
- -54 39
- -56 40
- -57 40
- -59 41
- -58 41
- -61 42
- -62 43
- -63 43
- -65 44
- -68 46
- -70 47
- -71 47
- -72 48
- -74 49
- -75 50
- -77 51
- -78 52
- -79 53
- -81 54
- -80 54
- -82 55
- -83 56
- -85 57
- -87 58
- -86 58
- -89 59
- -91 60
- -90 60
- -93 61
- -92 61
- -95 62
- -94 62
- -96 63
- -98 64
- -97 64
- -99 65
- -101 66
- -100 66
- -103 68
- -104 69
- -105 70
- -106 70
- -107 71
- -108 72
- -109 72
- -110 73
- -113 75
- -114 76
- -115 76
- -117 77
- -116 77
- -119 78
- -121 79
- -122 80
- -123 80
- -125 81
- -127 82
- -129 84
- -128 84
- -130 84
- -132 85
- -134 86
- -133 86
- -137 87
- -136 87
- -139 88
- -138 88
- -140 89
- -141 90
- -143 91
- -142 91
- -144 92
- -145 92
- -146 93
- -147 94
- -148 95
- -149 96
- -150 97
- -151 98
- -152 98
- -154 99
- -155 100
- -156 101
- -158 102
- -159 103
- -160 104
- -161 105
- -162 105
- -163 106
- -164 107
- -167 109
- -168 109
- -169 112
- -172 116
- -173 117
- -174 117
- -175 118
- -176 119
- -178 120
- -177 120
- -181 122
- -180 122
- -182 123
- -183 123
- -184 124
- -186 126
- -185 126
- -189 127
- -187 127
- -188 127
- -191 129
- -190 129
- -193 130
- -192 130
- -194 131
- -197 132
- -196 132
- -200 133
- -198 133
- -199 133
- -201 134
- -202 134
به پا دارید که آن حسنهای است که بدیها و زشتیها را از بین میبرد. « این پاسخ در تمام آیاتی که در باره حبط اعمال است، استفاده میشود»
-128
مریم «52» وَ نَادَیْنَاهُ مِن جَانِبِ الطُّورِ الْأَیْمَانِ وَ قَرَّبْنَاهُ نَجِیّاً
و از جانب راست (کوهِ) طور او( موسی) را ندا دادیم و به (مقام قرب خود و) رازگویی نزدیکش ساختیم.
سؤال: بانگ و صدای بلند که نشانه فاصله دور است با قرب و نزدیکی چگونه قابل جمع است؟
پاسخ: این نشانه ی مهربانی خداوند است، مثل اینکه مولایی عزیز، برده اش را بلند صدا زند که «بیا نزد من بنشین تا با هم خصوصی صحبت کنیم».
-129
طه «3» إِلاّ تَذْکِرَهً لِّمَن یَخْشَی
مگر آنکه مایه ی تذکّر و یادآوری باشد برای کسی که (از خدا) می ترسد.
سؤال: آیا برای رشد مناسب، تنها کمال مربّی و مبلّغ کافی است؟
پاسخ: خیر، بلکه باید زمینه ی پذیرش نیز فراهم باشد. «لمَن یخشی» چنانکه برای برداشت محصول خوب، بذر خوب، زمین مناسب و مراقبت لازم است.
-130
طه «15» إِنَّ السَّاعَهَ آتِیَهٌ أَکَادُ أُخْفِیهَا لِتُجْزَی کُلُّ نَفْسِ بِمَا تَسْعَی
همانا قیامت خواهد آمد (ولی) من می خواهم (زمان) آن را مخفی کنم تا هرکس در برابر سعی و تلاش خود، جزا داده شود.
سؤال: آیا آگاهی و دانستن هر چیزی مفید است؟
پاسخ: خیر، هر آگاهی و دانستنی مفید نیست. ندانستن زمان وقوع قیامت دارای حکمت و لطفی است. «ان الساعه آتیه اَکاد اُخفیها» کسیکه ساعت آمدن مهمان را نمی داند، دائماً آمادگی خود را حفظ می کند.