فقیه و مدرس نابینا : آیت اللّه سیدمحمدرضا امام جزایری صفحه 9

به شوشتر در خرم آباد بیمار شد و در پل دختر درگذشت و همآن جا به خاک سپرده شد. مقام و مقبره او هم اکنون رونق دارد. بعضی از خاندان او بعداً به خرم آباد و پل دختر رفتند و در آن جا اقامت گزیدند. البته برخی در این روایت که نعمت اللّه در راه بازگشت از سفر زیارتی بیمار شده و در پل دختر دفن شده تشکیک کرده اند.(1) ولی این روایت در بسیاری از منابع قدیم و جدید آمده است.

تا اینجا، سیر قضیه نام گذاری این خاندان به جزایری معلوم شد. اما الآن بپردازیم به شوشتر، زیرا لقب دوم این خاندان بعد از جزایری، تستری (شوشتری) است.

لقب تستری یا شوشتری

سید نعمت اللّه مجموعاً در چهار جا یعنی جزایر، حویزه، شیراز، شوشتر و اصفهان سکونت داشت. در حویزه چند ماه، در شیراز نه سال، در اصفهان 4 سال ولی بیشتر عمرش یا نیمی از عمرش را در شوشتر بود. از این رو نامیدن او و خاندانش به تستری یا شوشتری طبیعی است.

شوشتر واقع در استان خوزستان در سرزمینی تپه ماهوری در 83 کیلومتری شمال شرقی اهواز، سر راه دزفول به مسجد سلیمان و نیز دزفول به هفت گل و رامهرمز، قرار دارد. رودخانه کارون از کنار آن می گذرد. اقلیم آن گرم و خشک است. شوشتر از شهرهای بسیار کهن و قدیم ایران است. در زمان عُمَر خلیفه دوم به تصرف مسلمانان درآمد. خوارج در زمان بنی امیه آن جا را به قلاع خود تبدیل کردند.در زمان عباسیان یکی از هفت ولایت خوزستان بود و به سبب نزدیکی به بغداد از اهمیتی فراوان برخوردار بود.قدیم ترین مسجد در این شهر در زمان معتز، خلیفه عباسی، ساخته شد. امیر تیمور گورکانی شوشتر را فتح کرد و تا 795ش در دست تیموریان باقی بود. در زمان صفویه تحت حکومت مشعشعیان اداره می شد و واخشتو خان، که از جانب صفویه، حکومت نواحی شرقی خوزستان را در دست داشت، در آبادانی این شهر بسیار کوشید؛ پل شوشتر را نیز پسرش ساخت. نادرشاه افشار دو بار به شوشتر سفر کرد و در سفر دوم دستور داد شهر را تاراج کنند.