قرآن کده توانمندان : غرفه دفتر فرهنگ معلولین در بیست و ششمین نمایشگاه بین المللی قرآن کریم... صفحه 226

متداول شده است. بنابراین ناشنوا کسی است که توان سخن گفتن و نیز حس شنوایی ندارد یا به سختی می شنود و با سختی حرف می زند.

مشکل اصلی ناشنوایان این است که نمی توانند با همنوعان خود ارتباط برقرار کنند. چون اصلی ترین تفاوت انسان و دیگر موجودات در سخن گفتن و گفت وگو و ارتباط از طریق گفت و شنود است. تا حالا اثبات شده که هیچ جانداری غیر از انسان این ویژگی را ندارد. بنابراین کسانی که به هر دلیل مثل بیماری مننژیت یا تصادف توان گفت و شنیدن ندارند در واقع اصلی ترین ابزار ارتباط انسانی را فاقد هستند. اما ناشنوایان توانستند با استفاده از نوشتار، اشارات با اعضاء، لب خوانی و تصویر مقاصد و نیت های خود را به مخاطب بفهمانند و با همنوعان خود ارتباط داشته باشند. مهم ترین این ابزارها زبان اشاره است و در جهان پیشرفت های وسیعی داشته است. اما در دهه های اخیر زبان اشاره در ایران مورد بی مهری قرار گرفته است، عده ای فکر می کنند حرکات موزون (رقص) است و عده ای آن را مستهجن و موجب تمسخر می دانند در حالی که نوعی زبان است که هم در قرآن و هم در روایات تأیید شده و نیز در قوانین مصوب ایران تأیید شده است.

در داستان حضرت زکریا زبان اشاره آیه الهی دانسته شده است. زکریا به عنوان پیامبر و حضرت مریم به عنوان خانم پاکدامن هر دو از اشارات استفاده کردند و گزارش آنها در قرآن آمده است. علاوه بر آن پیامبر و امامان معصوم علیهم السلام هم از زبان اشاره استفاده می کردند. لازم است مدیریت نمایشگاه قرآن کریم، درباره زبان های خاص قرآنی مثل بریل و اشاره نمایشگاهی برپا کند و برای مردم اینگونه متون قرآنی را توضیح دهند.

وظیفه نیکوکاران

کسانی که به اصطلاح امکان و تمکن مالی دارند و دستشان به دهانشان می رسد نسبت به معلولان آیا تعهد و وظیفه دارند؟

از نظر اخلاقی و وجدانی، آیا یک نفر ثروتمند به خودش اجازه می دهد که بهترین و پرخرج ترین زندگی را داشته باشد، ماشین آن چنانی، خانه چند میلیاردی، سفره های رنگین و لباس های گران قیمت، ولی افرادی با معلولیت متولد شده یا بر اثر حادثه ای مثل فلج اطفال، معلول شده اند و خانواده آنها هم هیچ امکاناتی ندارند؛ به طوری که چند روز گرسنه اند و نان خالی هم ندارند؛ قدرت خرید ارزان ترین لباس را ندارند.

به تجربه ثابت شده ثروتمندانی که به افراد بی بضاعت و معلولین رسیدگی می کنند، هم سالم تراند و هم بر ثروت آنها افزوده شده و هم با خیال آسوده و وجدان آرام زندگی می کنند. از منظر دینی و فرهنگ الهی اگر به مسئله نگاه کنیم در موارد متعدد خداوند قول داده که اگر کسی ایثار و انفاق داشته باشد، خداوند چند برابر بیشتر به او می دهد. حداقل در آخرت موجبات آسایش و آرامش او را فراهم می آورد.

اما نیکوکاران باید قبل از مساعدت و کمک، بررسی کنند و بی جهت به کسی و جایی مساعدت