معلولان و انتخابات صفحه 38

داستان سرگذشت ایوب در سه فرهنگ اسلامی، یهودی و مسیحی مؤثر بوده است. به طوری که هم در قرآن به آن توجه شده و هم در تورات، رساله ای به نام ایوب هست. نیز در ادبیات فارسی مَثَل هایی مثل صبر ایوب، چشمه ایوبی و شراب ایوبی رواج دارد. ایوب نبی در بلاکشی و صبر و تحمل و یعقوب نبی در فراق و دوری از فرزندش و صبر، در همه این فرهنگ ها اسوه و الگو شده اند.

فرجام سخن

داستان حضرت ایوب(ع) حاکی از این است که همۀ انسان ها؛ اعم از معلول و غیر معلول، در همه دوره ها به تذکار نیاز دارند، که اگر به هر شکلی اوضاعشان تغییر کرد (به بدترین یا بهترین شکل)، یاد و خاطرشان باشد که غلام، برده و بندۀ خدایند، پس باید پذیرای تغییر و راضی به رضایش باشند (ذکری لاُولیِ الالباب). بدانند که حوادث وارده طبق مصلحت خداوندی است و حتماً حکمتی دارد.

هدف از زندگی رسیدن به کمال است و اگر در شادی­ ها غرق باشیم و خدا را فراموش کنیم و یا غم زمانه، سایه­ی ناامیدی بر زندگی­مان بیافکند، مسافتی به وسعت تمام عمر از کمال و مقام قرب الهی جا می­مانیم. اما اگر هدفمان را درک کنیم و کیفیت و لذت عالم قرب را به کام خویش بچشیم، هیچ حادثه و گرفتاری و مسئله ای ما را از مسیر بندگی منحرف نمی­سازد. واقعیتی که پیوسته جاری است، زندگی است. زندگی صحنه بازیگری است و پروردگار با همۀ جبروتش کارگردان بازی ما. تلخی و شیرینی دوران بازیگری مان می گذرد، بازی ما اما محفوظ می ماند. و هنرمند، آن که در این فرآیند با اجرای خوبش محبوب کارگردان شود.(1)

حضرت یعقوب

یعقوب فرزند اسحاق، فرزند ابراهیم خلیل، علیهم السلام، ملقب به اسرائیل است (آل عمران، 93؛ مریم، 58). این نام عربی و از ریشه «عقب» نیست، بلک عبری است. فرزندان اسرائیل را که عبرانیان یا قوم یهود باشند «بنی اسرائیل» می نامند. بنی اسرائیل همان اسباط دوازده گانه اند که زاد و رود دوازده فرزند یعقوب هستند، از این رو یعقوب جدّ بنی اسرائیل است. برادر توأم عیسو، و مادرش دختر لوط(ع) بود. از انبیای عظام الهی است، و نام او در قرآن شانزده بار یاد شده و چند مورد نیز به او اشاره شده که مفصل ترین اشاره به او در داستان یوسف(ع) در سوره یوسف است. پس از درگذشت اسحاق(ع) به پیامبری رسید. شریعتی که تبلیغ می کرد، شریعت ابراهیم(ع) بود و کتاب او صُحُف ابراهیم(ع)؛ و در قرآن به این مسئله اشاره شده است که یعقوب هنگام مرگ از فرزندان خود پرسید: پس از من چه کسی را خواهید پرستید؟ گفتند: خدای تو و خدای پدرانت، خدای ابراهیم و اسماعیل و اسحاق را خواهیم پرستید (بقره، 133).