صدام و رویای رهبری جهان عرب صفحه 116

بازوهای این تندیس در کارگاه های ریخته گری انگلستان قالب ریزی شده بود، اما شمشیرها که در عراق تهیه شده بود، شمشیرهایی واقعی بودند که فولاد خام مورد نیاز این شمشیرها از ذوب سلاح های عراقی های کشته شده در جنگ به دست آمده بود. در این بنای یادبود، صدام هم یک هنرمند بود و هم یک رهبر و افسانه، جای تاریخ را گرفته بود که این امر از ویژگی های توسعۀ جوامع بحران زده است، اما ملت عراق که از پیروزی واقعی سرخورده شده بودند، ترجیح دادند دروغ های حکومت بعث را باور کنند، زیرا آنها نیز همانند هر ملت دیگری در نهایت مجبور بودند به چیزی اعتقاد داشته باشند. همۀ چیزهای دیگر از بین رفته بود و تنها خیالی از نبرد قادسیۀ صدام باقی مانده بود. (Khalil,1991,17)

4. خود بزرگ پنداری

صدام حسین علاوه بر بهره جویی از عنصر وحشت و ترور، برای تحکیم هر چه بیشتر سلطۀ خویش بر عراق، به یک میراث تاریخی مشترک و هویت تاریخی واحد نیاز داشت. عراق بر خلاف کشورهای یکپارچه ای نظیر عربستان و یمن، به دست بیگانگان و از به هم پیوستن قبایل مختلف و مردمی با ریشۀ نژادی متفاوت پدید آمده است و با این حال، صدام می خواست از چنین کشور چهل تکه ای، کشوری واحد و حتی مرکزی برای رهبری پان عربیسم پدید آورد. بدین ترتیب صدام برای در اختیار گرفتن زمام پان عربیسم، می کوشید از گذشته ای که به قومیت، زبان و آداب و رسوم او مربوط نبود، بهره گیرد. اگر چه اعراب، اکدی ها، بابلی ها و آشوری ها، جملگی سامی نژادند، ولی اعرابی که همراه با اسلام، وارد بین النهرین شدند و صدام نیز از نظر نژادی با آنان ریشۀ مشترک دارد در زیر مجموعۀ ضعیفی از کل سامی نژادها قرار دارند و کسانی چون حمورابی، آشور بانی پال و بخت النصر به او و اجدادش مربوط نیستند. با این همه به دستور صدام و پس از صرف بودجه های هنگفت، ساختمانی به تقلید از بابل قدیم تهیه شد، میلیون ها آجر پخته شدۀ مخصوص آماده شد که روی آن ها این جمله حک شده بود: «بابل بخت النصر، در