صدام و رویای رهبری جهان عرب صفحه 129

کشتار جمعی عراق را افشاء کرد. او قبلاً با صدام دربارۀ اطلاعاتی که می بایست افشاء کند به توافق رسیده بود. معارضین عراقی که از همان ابتدا موضوع را دریافته بودند هیچ اعتنایی به طوفانی که حسین کامل به راه انداخته بود، نکردند. صدام که می دانست کسی به حسین کامل اعتماد نمی کند او را به بغداد فرا خواند. سرانجام حسین کامل به دلیل شورش علیه رژیم کشته شد.(رمضان،1381،46و45)

2.تکیه بر وفاداران تکریتی - بعثی

سوء ظن صدام به دیگران موجب گردیده بود تا وی در خارج از دایرۀ خانواده، طایفه و قبیلۀ خود، آن هم به شکل محدود به هیچ کس اعتماد نداشته باشد. به همین روی حزب بعث که از لحاظ سنتی با اقلیتی سنی شناخته می شد و اعضای طایفۀ تکریت نیز که از همین اقلیت بود، عملاً بر کشور حکومت می کرد.(زنجانی،1390،268) در دایره ای محدود تر هرچند زندگی عمومی در عراق، تحت تسلط حزب بعث قرار داشت، اما تمام قدرت واقعی در دست صدام و محفل نزدیک به او بود. خانواده، قبیله و تعداد کمی از همراهانش وفادارترین حامیان وی بودند و صدام از آنها برای انتقال دستورات خود، از جمله به اعضای دولت، استفاده می کرد. رئیس جمهور عراق برای برانگیختن حامیان خود و کنترل یا از بین بردن مخالفت ها، از شیوۀ سرسپردگی تا خشونت استفاده می کرد.(گروه ترجمه فصلنامه،1384،115) از آنجا که مبنای وفاداری [به حکومت عراق] طایفۀ [تکریت] بود، اعتماد و در نتیجه امنیت را تنها می شد از طریق این ساختار جست و جو کرد. بنابراین، نوعی قرارداد اجتماعی- طایفه ای در عراق شکل گرفته بود که در آن صدام حسین، حمایت اقتصادی و رهبری را به عهده داشت و مردم وظیفۀ حمایت سیاسی و اطاعت از رهبر را انجام می دادند.(Chubin,1992,4-23) از این روی صدام مهمترین و حساس ترین پست ها را به بستگان خود می داد. بدین شکل کل خانوادۀ التکریتی همراه با او قدرت را به دست گرفتند، در نتیجه عراق ملک خصوصی آنها شد. مثل پیمانی نانوشته، عراق، به عراق تکریتی ها تبدیل شد. کشور رسما ً توسط 15 مرد قدرتمند شورای رهبری انقلاب اداره می شد