صدام و رویای رهبری جهان عرب صفحه 131

3. تمایل به نظامی گری

یکی دیگر از ویژگی های شخصیتی صدام، علاقۀ فراوان او به اسلحه بود. در همین راستا هنگام افتتاح یکی از نمایشگاه های نظامی حزب که سلاح هایی را در معرض دید گذاشته بودند، صدام با اشاره به یکی از کلت ها گفته بود: «من در سن 12 سالگی مشابه این کلت را با خود حمل می کردم.»(النقیب،1368،28) از این رو پیوند صدام با اسلحه از دورۀ کودکی آغاز شده بود. پس از نخستین فرار صدام از خانه، خانواده رولوری در اختیارش قرار می دهد احتمالاً صدام در آن موقع دیگر با هیچ گونه اسباب بازی دیگری سرو کار نداشته و رولورش را بی نهایت دوست داشته است؛ زیرا امیر اسکندر نویسندۀ کتاب «صدام حسین در نقش یک مبارز، یک متفکر و یک منزوی» با اشاره به برخی ماجراها در زندگی صدام حسین نتیجه گیری می کند که وی به عنوان یک عاشق بزرگ اسلحه، در صحنه همیشه پیش قدم و جلوتر از دیگران ایستاده و برای خونین ترین مبارزات آماده است. ممکن است چنین تصور شود که قضاوت این نویسنده هرگز مورد تأیید صدام نباشد، اما در یکی از صفحات کتاب، عکس صدام را در حالی نشان می دهد که دست این نویسنده را می فشارد و این خود می تواند گویای این باشد که اولاً صدام قلم و نظر امیر اسکندر را قبول داشته است و دیگر این که صدام از پذیرفتن چنین واقعیت هایی طفره نمی رود و معمولاً با این قضاوت ها به راحتی کنار می آید.(محسنی فرد،1376) بدین ترتیب علاقۀ صدام به سلاح تا حدی است که حرص عجیبی به حمل سلاح دارد و همیشه کلتی به کمر می بندد و لباس ضد گلوله می پوشد.(النقیب،1368،46)

همین علاقه به اسلحه موجب گردید تا بعدها خوی نظامی گری در صدام پرورش یابد. از این رو به محض روی کار آمدن صدام در سال 1979 هیئت های نظامی به منظور خرید سلاح ها و تجهیزات مورد نیاز راهی کشورهای صنعتی شدند.(النقیب،1368،144) البته از زمان روی کار آمدن حزب بعث، عراق همواره در پی تقویت توان نظامی و توسعۀ نیروهای مسلح خود بود. اما از این تاریخ مرتباً