صدام و رویای رهبری جهان عرب صفحه 134

به رهبری صدام حسین و با امضای موافقت نامۀ الجزایر در سال 1975 میلادی شروع شد و تا آنجا پیش رفت که صادرات امریکا به عراق که در سال 1971 میلادی (1350) کمتر از 2/32 میلیون دلار بود، در سال 1975 میلادی به بیش از 300 میلیون دلار رسید. سفر نخست وزیر فرانسه به عراق در سال 1977 نشان داد که غرب به شرط پشت کردن عراق به مسکو، حاضر به سرمایه گذاری در این کشور است. در این سفر، در مورد فروش 70 جنگندۀ میراژ F1 فرانسوی در مقابل دریافت نفت توافق شد و این توافق، سرآغاز فصلی نو در روابط عراق با غرب بود. به طور کلی، سال های 1980-1975میلادی را باید دوره ای از تلاش غرب، به ویژه امریکا، برای جلب نظر بعثی های عراق به شمار آورد.(علایی،1395،213) البته در اینجا می بایست نکته ای را مد نظر داشته باشیم، علاوه بر روحیۀ خشونت طلب و علاقمندی صدام به سلاح، بعثی ها همواره در عراق از طریق کودتا (و نه انقلاب توده ای گسترده) و به شکلی اتفاقی قدرت را به دست گرفته بودند. بدین ترتیب، بین بعثیسم و نظامی گری پیوند برقرار شد و صدام با استفاده از ویژگی های شخصیتی خود این پیوند را مستحکم تر نمود.(ادواردز ،1392،80)

4. تشکیلات امنیتی گسترده

اشاره

حزب بعث در زمان حسن البکر، یک رژیم خشن پلیسی تمام عیار را بر سر کار آورد که ستون فقرات آن را دستگاه امنیتی صدام تشکیل می داد.(علایی،1395،107) بدین ترتیب صدام با استفاده از «جهاز حنین» که خود پس از 1963 آن را سازماندهی کرده بود، تشکیلات پیچیدۀ امنیتی و استخباراتی خود را پایه ریزی کرد. صدام بعد از بیماری پسر عمویش «سعدون شاکر»، برادران ناتنی و دوستان بسیار نزدیک خود را در رأس شعبات سازمان امنیت عراق قرار داد. مدتی «فاضل سلفیک» پسر خالۀ خود را به ریاست آن گمارد و سپس برادر ناتنی اش برزان التکریتی را در رأس این سازمان قرار داد و برادران دیگر خود از جمله «وطبان التکریتی» را که مدتی وزیر کشور بود، متصدی امنیت داخلی کرد. «سبعاوی التکریتی» رئیس بخش سرّی پلیس عراق شد و ادارۀ امنیت ریاست جمهوری (امن الخاص) به پسر عموی صدام، حسین کامل