صدام و رویای رهبری جهان عرب صفحه 170

دادم به ما تحمیل شد ... [آن را] نه به خاطر آنکه معتقد بودیم صحیح است، بلکه به خاطر آن که آن را امضا کرده بودیم.»(Firzli,1981,317) رعایت می کردیم.

از این روست که پاتریک سیل در مقالۀ خود در آبزرور می نویسد: هدف صدام از جنگ با ایران، التیام زخمی است که بر اثر قرارداد 1975 بر غرور عراق وارد آمده است.(درودیان،1391،89) بر این اساس بین سرخوردگی صدام از مسائل یاد شده و پرخاشگری ذاتی او دربارۀ ایران ارتباط برقرار شد، ارتباطی که همان احساس حقارت از گذشته بود. در نتیجه وی گناه شکست ها و حقارت ها و سرخوردگی ها را به گردن ایران گذاشت و کوشید تا با حمله به این کشور آنها را تلافی کند.(قربانی،1382،15) در حقیقت احساس حقارت موجب گردید تا صدام به هر نحو ممکن درصدد جبران برآید. از همین روست که آدلر احساس حقارت را نشانۀ ضعف نمی داند، بلکه آن را نیرویی انگیزشی برای رفتارهای افراد می داند.(ناصحی و رئیسی،1386،56)

جبران حقارت با حاکمیت مطلق بر اروند رود

آنچه باید در مورد ادعای عراق در خصوص مالکیت بر اروند رود در نظر داشت آن است که سیاست خارجی عراق دربارۀ ایران و کویت، از موقعیت ژئوپلیتیکی و جغرافیایی این کشور در منطقۀ خلیج فارس پیروی می کند. از آنجا که به لحاظ جغرافیایی، عراق دچار تنگنای ژئوپلیتیکی است و موقعیت نامطلوبی در خلیج فارس دارد، همین موضوع حوزۀ مانور عراق در خلیج فارس را از نظر نظامی و بازرگانی بسیار محدود کرده است، لذا آبراه اروند رود اهمیت استراتژیکی بسیار زیادی برای این کشور دارد، کشمکشی که پس از تشکیل کشور عراق تا انعقاد قرارداد 1975 الجزایر با ایران وجود داشت، گواهی بر این مدعاست. اهمیت این موضوع تا بدان جاست که از آغاز استقلال این کشور دسترسی به سواحل وسیع تر در آب های خلیج فارس جزء رویاهای رهبران این کشور بوده است. (مهدوی،1380،359-357) با نگاهی به وضعیت دسترسی عراق به خلیج فارس