صدام و رویای رهبری جهان عرب صفحه 21

می زند. البته باید گفت تک فرزندان هنگامی که در می یابند در عرصه های زندگی بیرون از خانه (مانند مدرسه) دیگر مورد توجه نیستند، ضربۀ روانی شدیدی را تجربه می کنند.(حسام قاضی،1393،27و26)

3. اصل برتری جویی

3. اصل برتری جویی (1)

آدلر همواره خاطر نشان ساخته است که فقر و احتیاج به وجود آورندۀ حالتی از بدبینی دربارۀ زندگی و آینده، در طفل است. از این رو تربیت یکی از مهمترین عواملی است که در به وجود آمدن احساس حقارت کمک عمیق می کند. تمام عواملی که در بروز احساس حقارت نقش دارند می توانند به وسیلۀ تربیتِ درست، از حالت بیماری خارج شوند. به عبارت دیگر هیچ دلیل ضروری وجود ندارد تا انسان مجبور شود به این که عقدۀ حقارت را در خویشتن توسعه دهد. تمام عوامل عضوی (جسمانی)، اجتماعی و خانوادگی می توانند به وسیلۀ یک روش درست تعلیم و تربیت و با ظرافت روانشناسانه، تصحیح و ترمیم شوند. در حالی که اگر روش یا محیط سالم تربیت وجود نداشته باشد، عوامل بیرونی فراوانی پیدا می شوند که سبب بروز اختلالات خطرناک شوند. چنین به نظر می رسد که احساس حقارت و عقدۀ حقارت مانند رشته نخ رنگینی در تمام حالات اختلال روانی کشیده شده است. یک کودک عصبی یا بی استعداد، بزرگسالی فاقد نیروی تعادل روانی است، روان نژندها، بزهکاران، منحرفین جنسی(2)

و بیماران روانی، همه به رنج از احساس نارسایی و ضعف خویش واقف اند و همواره در تردید و گمراهی به سر می برند و نقطه اتکایشان هم همان تردید و رنج خویش است که در آن برای خویش اتکاء و استواری می جویند. در این گونه مردم، به تدریج تلاشی روانی آغاز رشد می کند تا آنها به آن وسیله ترس و عدم کفایت خود را زیر سرپوش آن مخفی نگه دارند. آدلر این تلاش روانی را «برتری جویی» یا «ارزش طلبی(3)» نام داده است و مطابق با این منظور، وظیفۀ این تلاش در زندگی روانی سالم یا وضعیت بیمار آن است که بر ضعف و عدم کفایت احساس شده،

1- 1.superiority

2- 2.Perverse

3- 3.Geltungsstreben