صدام و رویای رهبری جهان عرب صفحه 30

خود در دنیا، همواره شرمنده هستند. البته ما نباید فریب بخوریم که آنها این کار را با خوشحالی انجام می دهند. در بسیاری موارد آنها خودشان هم احساس ناراحتی می کنند.(آدلر،1379،178-176)

سلطه جویی

در مقابل فرد پست و سلطه پذیر که در بالا توضیح دادیم، فرد متکبر و سلطه جو هم وجود دارد که باید همیشه نقش بهتر را داشته باشد و دوست دارد نقش برتر را ایفا کند. تنها فکر او در زندگی این است که «چگونه می توانم از دیگران برتر باشم؟» این نقش با نومیدی های بسیاری همراه است. اگر نقش آمرانۀ او رنگ تهاجمی وخشونتی زیادی نداشته باشد و در یک میزان معیّن باشد، سودمند است. این افراد به دنبال موقعیتی هستند که دستورات آنها به اجرا در بیاید. وقتی ملّتی انقلاب می کند و ناآرام می شود این ماهیّت های مستبدانه و سلطه جویانه ظاهر می شوند و قابل درک است که همین افراد به جهت حرکات و نگرش ها و امیال مناسب و نیز آمادگی بیشتر برای ایفای نقش رهبری، سر کار بیایند. آنها به دستور دادن در خانه های خود عادت کرده اند. در بازی هیچ نقشی آنها را راضی نمی کند، مگر اینکه نقش پادشاه، فرمانده یا ژنرال داشته باشند. در میان این افراد تعدادی هم هستند، که اگر کسی چیزی به آنها دیکته نکند، نمی توانند کاری انجام دهند و به هنگام الزام اطاعت از دستورات دیگران نیز هیجان زده و عصبانی می شوند. در دورانی که جنگ و ناآرامی در میان نباشد چنین افرادی یا در زمینۀ تجارت یا در جامعه، رهبری گروه های کوچک را عهده دار می شوند تا زمانی که قوانین زندگی را بر هم نمی زنند، نمی توانیم به آنها اعتراض کنیم با وجود اینکه جامعه ارزش زیادی برای این افراد قائل است، نمی توانیم بر ارزشمندی آنها صحه بگذاریم. درتمام زندگی هّم و غّم آنها در این است که به بالاترین درجه برسند و تا زمانی که برتری خود را ثابت نکنند به تلاش ادامه می دهند و آرام و قرار ندارند.(آدلر،1379،179و178)