صدام و رویای رهبری جهان عرب صفحه 80

و منفعت جو تلقی می شدند.(کامروا،1388،141) در چنین شرایطی از نظر ملی بود که عناصری از نیروهای مسلح درصدد برآمدند اتحادیه ای با مصر تشکیل دهند.(Taylor, 1991,40) بدین ترتیب در اواخر سال 1957 افسران بعثی ارتش سوریه موضوع اتحاد را با ناصر مطرح کردند. در این وضعیت که سوریه از تمام جوانب تهدید و درخواست برای وحدت از درون کشور مطرح می شد. اول فوریۀ 1958 ناصر و شکری قوتلی رئیس جمهوری سوریه در قاهره وحدت دو کشور را با نام جدید جمهوری متحدۀ عربی اعلام کردند و ناصر رئیس جمهور، جمهوری متحدۀ عربی شد.(کامروا،1388،141)

2. سوسیالیسم

ناصر از نیاز به اصلاح اجتماعی به خوبی آگاه بود و بر انقلاب اجتماعی که در آن «طبقات جامعه علیه یکدیگر مبارزه خواهند کرد تا عدالت برای همۀ هم میهنان به دست آید» تأکید می کرد.(فیض الهی،1387،95) در اثر بحران سوئز که به بسته شدن تمام تجارتخانه ها، بانک ها، و شرکت های بیمۀ فرانسوی و انگلیسی در مصر منجر شد؛ دست دولت در اموال اقتصادی باز شد و در نتیجه اصلاحات ارضی شرکت های تعاونی تشکیل گردید که زیر نظر دولت اداره می شد و دولت 10 درصد زمین ها را در اختیار گرفت. از زمان بحران سوئز بخش دولتی توسعه یافت و کلمه سوسیالیسم بیش از پیش در سخن پردازی های رژیم ظاهر شد.(فیض الهی،1387،96)

3. تقابل با استعمار و امپریالیسم

برای ناصر و مصریان آرزوی پایان دادن به وضعیت نیمه مستعمره و انقیاد در برابر بریتانیا در درجه اول بود. نیروهای بریتانیایی مستقر در کانال سوئز، ارتش اشغال گر خاک مصر بودند. شرکت کانال نیز به استناد خود، در پاریس یک بیگانه بود؛ این شرکت در فاصله چند هزار کیلومتری عبور کشتی ها را از کانال سوئز اداره می کرد و سامان می داد. از این رو مصریان، شرکت و حامیانشان را به منزلۀ جانشینان امپریالیست هایی تلقی می کردند که برای اولین بار در دهۀ 1980 مصر را اشغال