پیشگفتار
مرحوم سید رضاقلی شهیدی در 10 دی ماه 1302(1) در تهران چشم به جهان گشود و در دهم اردیبهشت ماه 1396 چشم از جهان فروبست. نود و چهار سال در این جهان با عزت و شرافت، با عشق به ناشنوایان و با خدمت و فعالیت سازنده زندگی نمود. او آخرین شخصیت از نخبگان نسل دوم ناشنوا و فعال در جامعه ناشنوایی است.
مرحوم جبار باغچه بان (1264-1345) اصلی ترین چهره و شخصیت فعال در جامعه ناشنوایی ایران از نسل اول بود. شاگردان او مثل مرحوم شهیدی نسل دوم فعالان جامعه ناشنوایی ایران را تشکیل می دهند. اهمیت آن عزیز سفر کرده، در این است که چهار نسل از کنشگران ناشنوایی را دید، با آنان گفت وگو و تعامل داشت. و با شخصیت های مؤثر در جامعه هدف از چهار نسل در ارتباط سازنده بود. او را می توان پیام دار و ناقل تجارب نسل اول جامعه ناشنوایی به سه نسل دیگر دانست، از این رو «تاریخ زنده» با خاطرات و اطلاعات بسیار بود. حیف که جامعه، نهادهای مدنی و متصدیان امور مددجویی در ایران قدر اینگونه سرمایه های ملی را نمی دانند و به راحتی از کنار این گنجینه های عظیم عبور می کنند. مدیران آموزشی چند بار از مرحوم شهیدی دعوت کردند تا در مدارس برای دانش آموزان صحبت کند؟ و او را به میان نوجوانان و جوانان ببرند تا آینده سازان ایران، باغچه بانی دیگر با همه صداقت و پاکی و با اخلاقیات زیبایش را حس و لمس کنند؟
مدیران دولتی چرا او را به میان نوجوانان و جوانان ناشنوا نبردند تا از تجربیات و موفقیت هایش بگوید و علل رشد و موفقیت را عیناً به بچه ها یاد بدهد؟
سید رضا شهیدی اکنون در میان ما نیست؛ امّا فرزندان و شاگردانی به یادگار گذاشته که هر کدام کوشا و کارآمد و خلاق هستند. خانم شیدا شهیدی را ناشنوایان به خوبی می شناسند و یکی از نخبگان، تربیت یافته او است.
وقتی خبر درگذشت آقای شهیدی را شنیدیم، تصمیم گرفتیم خدمات و فعالیت ها، نیز شخصیت و اخلاقیاتش را به عنوان یک الگو معرفی کنیم و با تدوین یک کتاب علاوه بر الگوسازی، آن را هدیه روح پر فتوحش کنیم. اکنون مجموعه حاضر را تقدیم همه علاقه مندان و دوست داران آن مرحوم می نماییم.
1- . تاریخ تولد شهیدی در شناسنامه اش 10 ماه جدی (دی ماه) 1302 ثبت شده ولی در کارنامه تحصیلی او که در مدرسه باغچه بان ثبت شده، تاریخ تولدش را 17 شهریور 1302 نوشته است.