پیشرفت معلولان صفحه 166

مراکز آموزش حرفه وفن

اشاره

قبلاً به مدارس ویژه معلولین که علاوه بر آموزش های معمولی به تعلیم حرفه هم مشغول بودند، پرداخت؛ اما این فصل به مراکزی که ویژه آموزش حرفه هستند می پردازد.

برای انجام دادن بسیاری از کارها ناشنوایی نقصی به حساب نمی آید و به این سبب در توانبخشی و تأمین رفاه ناشنوایان آموختن نوعی حرفه که بازار داشته باشد در صدر برنامه های رفاهی قرار دارد. از طرفی نیز چون آموزش هر نوع حرفه­ای نیازمند سواد خواندن و نوشتن و دانستن مقداری زبان است لذا سازمان رفاه ناشنوایان به مجرد تأسیس یعنی در شهریورماه سال 1350 با تشکیل کلاس بزرگسالان ناشنوا، دوره زبان آموزی و سوادآموزی را آغاز کرد و در خردادماه سال 1351 با مساعدت دولت خانه ای در کوی یوسف آباد به منظور آغاز برنامه حرفه آموزی خرید و آن را به تدریج تکمیل و تجهیز کرد. این مرکز که از فروردین ماه سال 1352 از آن بهره برداری شده است نه تنها مرکز نمونه آموزش حرفه به ناشنوایان است بلکه گروه فنی لازم برای گسترش این نوع خدمات در تهران و شهرستان ها نیز در این مرکز تربیت می شوند. همچنین از برنامه های حرفه­ای در آنجا ارزشیابی به عمل می آید.

مرکز آموزش حرفه­ای یوسف آباد شماره (1)

این مرکز وابسته به سازمان ملی رفاه ناشنوایان است و در سال 1352 تأسیس شده است.

نشانی آن: یوسف آباد، خیابان مدبر، خیابان 36، کاشی 12 است.

در این مرکز دختران و پسران ناشنوای بی سواد و کم سواد که سن آنان کمتر از سیزده سال و بیشتر از سی سال نباشد پذیرفته می شوند. سواد و توانایی ها و خواست داوطلبان ابتدا در گروه ارزشیابی و راهنمایی حرفه­ای به یاری مدیر مرکز و روانشناس، مربی، رابط ناشنوایان و معلم و مددکار اجتماعی سنجیده می شود. با