پیشرفت معلولان صفحه 177

نکته دیگر اینکه پیمودن این مسیر حتماً باید توسط افراد و با تلاش های نخبگان باشد؛ دولت یا سازمان بهزیستی نمی تواند این مسیر را ایجاد کند یا به جای معلولین، مدیران این مراحل را طی کنند. مسیر توسعه از پایین نه از بالا است و دوم خودجوش نه با تحریک عوامل بیرونی است. اکنون به توضیح مراحل و عوامل دخیل در سیر تا رسیدن به اهداف مطلوب می پردازم.

گفت وگو

مهم ترین اقدام معلولین برای رسیدن به هدف مطلوب، دیالوگ است. البته هر گفت وگویی نتیجه مثبت ندارد و برخی گفت وگوها مخرب است. گفت وگوهایی مطلوب است که طرفین با اخلاق و ادب با یکدیگر صحبت کنند، سخنان منطقی باشد؛ در سخنان بی احترامی، فحش، تحقیر و امثال اینها نباشد و بر اساس علم و آگاهی باشد.

نخبگان معلولین می توانند در سطح وسیع گفت وگوها را مدیریت کنند. لازم است در مراکز، در شهرها و استان ها و بین افراد و بین مراکز گفت وگو انجام شود.

انتقال دانش و تجربه

برای تسریع گفت وگو و هم اندیشی لازم است طرفین اطلاعات و معلومات کافی داشته باشند. یک بخش از این اطلاعات دستاوردهایی است که کشورهای پیشرفته دارند.

پس از جنگ جهانی دوم، شهرها در کشورهای اروپایی 50 تا 95 درصد نابود شده بود و جمعیت بسیار نابینا، ناقص، ناشنوا و دارای دیگر معلولیت روی دستشان بود. برخی آمارها می گوید حدود 40 درصد جمعیت کشورها دارای انواع معلولیت بودند. اما با برنامه ریزی و تدبیر توانستند کمتر از یک دهه مشکلات معلولین را حل کنند.

تجارب کشورهای موفق را می توان دریافت کرد و پس از بومی سازی در ایران به کار بست.