ستارگان حرم: اختران حریم معصومه (س) - 12 صفحه 119

استاد بزرگوار ما، میرزاحسین نوری، در خاتمه کتاب مستدرک الوسائل، اشتباه فرمود که جعفر بن حسین قمی را از استادان مفید شمرد. ریشه این اشتباه از این جا ناشی می شود که او قصور کرد کتاب اختصاص از شیخ مفید است. بلکه جان کلام این جا است که احمد بن حسین روایت می کند از استاد خود، جعفر بن حسین قمی، آن گاه شیخ مفید که آمده از کتاب اختصاص احمد بن حسین به عین الفاظ، استخراج کرد؛ حاجی نوری خیال فرمود که مفید از جعفر بن حسین روایت می کند.(1)

4. محمد بن علی بن فضل بن تمام:(2) این محدّث بزرگوار، کنیه اش «ابوالحسین» و استاد حدیث گروهی از استادان شیخ نجاشی است.(3)

نجاشی در منزلت او چنین می نگارد:

محمد بن علی بن فضل بن تمام بن سُکَین؛ همانا او ملقّب به سُکَین شد؛ زیرا بزرگان حدیث، او را بسیار بزرگ می داشتند و او محدّث موجّه، موثّق، برجسته و دارای باورهای دینی درست و منطقی و بسیار خوش تألیف بود.

او آن گاه تمامی آثار این استاد حدیث را نام می برد.(4) از سخن شیخ طوسی بر می آید که او در سال 340 در قید حیات بوده است.(5)

شخصیّت راوی

اینک لازم است که شخصیّت و منزلت جعفر بن حسین قمی را از دیدگاه دانشوران شیعی، مورد ارزیابی قرار دهیم. در این زمینه زیباترین و دقیق ترین سخن، از نجاشی است که می گوید: جعفر بن حسین، معروف به ابی محمّد مؤمن قمّی، استادی است از استادان قم؛ محدّثی صاحب وجاهت و وثاقت

1- الاعلام، ص 71 .
2- الاعلام، ص 70 .
3- الاعلام، ص 70 . * «هو شیخ جمع من مشایخ النجاشی».
4- رجال نجاشی .
5- رجال طوسی، ص 503 .