ستارگان حرم: اختران حریم معصومه (س) - 24 صفحه 20

محمد نامید و کنیه اش را ابوالقاسم انتخاب نمود. رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به ایشان چنین اجازه ای داده، فرموده بود: ای علی! اگر پس از من دارای پسری شدی، او را به نام و کنیه من اسم گذاری کن!(1)

9. دادرسی علی علیه السلام

سوده(2) دختر عمّار می گوید: روزی به محضر امیرمؤمنان علی علیه السلام مشرّف شدم، در آن زمان امام علیه السلام در نماز بود. وقتی از نماز فارغ شد، محترمانه و مهربانان فرمود: آیا حاجتی داری؟ به ایشان از عامل صدقه و زکات در ناحیه خود شکایت کردم که او حیوانات فربه و بهتر را به عنوان زکات بر می دارد.(3)

امام علیه السلام گریست و پس فرمود: «اللّهم انّی لم آمرهم برآک حقّک و لا بظلم خلقک؛ خدایا! من به آنها نگفتم حقّ را ترک و به خلق تو ستم نمایند!» سپس امام علیه السلام پاره ای پوست از جیب خودشان درآورده، نوشتند:

«بسم اللّه الرّحمن الرّحیم، قد جائتکم بینّه من ربّکم فَأوفوا الکیل والمیزان (بالسط و لاتبخسوا النّاس اشیائهم و لا تعثوا فی الارض مفسدین) بقیهاللّه خیرلکم ان کنتم مؤمنین و ما أنا علیکم بحفیظ. «اذا قرأت کتابی هذا فاحفظ ما فی یدک یُرَدُّ علیک من یقبضه منک».

و بدین وسیله امام عامل خود را از آن مسئولیّت عزل فرمود.(4)

1- دایرهالمعارف تشیع، ج 10، ص 236 (با تصرف).
2- سوده این مطالب را به معاویه گفت.
3- در مأخذ آمده است: «آنچه گزیده و فربه است، می ستاند و آن دیگری می گذارد».
4- دایرهالمعارف تشیع، ج 10، ص 188 (با تصرف و تلخیص).