ستارگان حرم: اختران حریم معصومه (س) - 24 صفحه 55

ما سپری نشده بود که وی بر اثر این کسالت دارفانی را وداع گفت و امر استخاره روشن گردید.(1)

ذوق ادبی و قریحه شعری

اگرچه در منابع رجالی آیهاللّه علی قاضی زاهد به عنوان شاعری برجسته معرفی نشده است ولی او به موازات تلاش های علمی و فرهنگی و اهتمام تبلیغی، با سرودن اشعار ذوق خود را آشکار کرد و با وجود آن که در فقه، حدیث و تفسیر پایگاهی رفیع و بسزا داشت معرفت و فضیلت را با ذوقی لطیف پیوند داد و از زبان نظم بخشی از علایق و گرایش های معنوی خود را مشخص ساخت. اشعاری ساده و روان، گرم و دلپذیر دارد. ارادت به خاندان طهارت، مدح و منقبت معصومان علیهم السلام مرثیه ائمه هدی بخصوص حضرت اباعبداللّه الحسین علیه السلام در اشعارش موج می زند. ترکیبی از بنیان های خردمندانه، اندرزهای آموزنده، حکمت های عملی و نیز شور و شوق و هیجان را می توان در سروده های وی مشاهده کرد. معارف قرآنی، احادیث مستند و حکمت های عالی را با یکدیگر آشنایی داده و از آن ها نتایج سودمند اخلاقی می گیرد و خواننده را هشدار می دهد که از خواب غفلت بیدار شود و جان و خرد خویش را که دفن گردیده، احیاء کند. بنابراین، او به شعر روی آورد نه برای تفنّن و رهایی از ملال و نه آن که بخواهد در این عرصه آرایش قالب های ادبی را در خود آزمایش کند و به دیگران این توانایی را نشان دهد. بلکه تکاپویش در این راستا برای این بود تا از رکاب شعر بر توسن معانی عمیق سوار گردد و حقایق را برای