- سوره نبأ 1
- سوره نازعات 11
- سوره عبس 21
- سوره تکویر 29
- سوره انفطار 35
- سوره مطفّفین 40
- سوره انشقاق 49
- سوره بروج 55
- سوره طارق 61
- سوره اعلی 65
- سوره غاشیه 74
- سوره فجر 80
- سوره بلد 88
- سوره شمس 95
- سوره لیل 101
- سوره ضُحی 107
- سوره انشراح 112
- سوره تین 116
- سوره عَلق 119
- سوره قدر 126
- سوره بیّنه 133
- سوره زلزله 139
- سوره عادیات 143
- سوره قارعه 146
- سوره تکاثر 149
- سوره عصر 154
- سوره هُمَزه 158
- سوره فیل 160
- سوره قریش 162
- سوره ماعون 164
- سوره کوثر 169
- سوره کافرون 179
- سوره نصر 181
- سوره مَسد 185
- سوره توحید 188
- سوره فَلق 193
- سوره ناس 199
سوره نبأ
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
«1» عَمَّ یَتَسَآءَلُونَ «2» عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ «3» الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ «4» کَلاَّ سَیَعْلَمُونَ «5» ثُمَّ کَلاَّ سَیَعْلَمُونَ
درباره چه از یکدیگر می پرسند؟ از خبر بزرگ. همان که ایشان در باره آن اختلاف دارند. چنین نیست؛ زود است که بدانند. باز چنین نیست؛ زود است که بدانند.
نکته ها:
واژه «نبأ» به معنای خبرِ مهم و حتمی است که از آیات بعد فهمیده می شود مراد از آن خبر برپاشدن قیامت و رستاخیز است.
در روایات، حضرت علی علیه السلام به عنوان یکی از مصادیقِ «نبأ عظیم» معرّفی شده اند.(1)
درباره معاد، کفار چند گروهند: «الذی هم فیه مختلفون» بعضی آنرا محال و برخی بعید دانسته و برخی تردید می ورزند و برخی دیگر لجاجت می کنند.
سؤال، گاهی برای فهمیدن مطلب است که مورد تأیید و تأکید قرآن است، چنانکه می فرماید: «فسئلوا اهل الذکر»(2) امّا گاهی سؤال، برای ایجاد تشکیک و تردید در ذهن دیگران است، آنهم در امور قطعی و حتمی مانند وقوع قیامت که قرآن در این آیات، آن را مورد مذمّت قرار می دهد.
1- 1. تفسیر نورالثقلین.
2- 2. نحل، 43.