- سوره نبأ 1
- سوره نازعات 11
- سوره عبس 21
- سوره تکویر 29
- سوره انفطار 35
- سوره مطفّفین 40
- سوره انشقاق 49
- سوره بروج 55
- سوره طارق 61
- سوره اعلی 65
- سوره غاشیه 74
- سوره فجر 80
- سوره بلد 88
- سوره شمس 95
- سوره لیل 101
- سوره ضُحی 107
- سوره انشراح 112
- سوره تین 116
- سوره عَلق 119
- سوره قدر 126
- سوره بیّنه 133
- سوره زلزله 139
- سوره عادیات 143
- سوره قارعه 146
- سوره تکاثر 149
- سوره عصر 154
- سوره هُمَزه 158
- سوره فیل 160
- سوره قریش 162
- سوره ماعون 164
- سوره کوثر 169
- سوره کافرون 179
- سوره نصر 181
- سوره مَسد 185
- سوره توحید 188
- سوره فَلق 193
- سوره ناس 199
سوره ضُحی
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
«1» وَ الضُّحَی «2» وَالَّیْلِ إِذَا سَجَی «3» مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَی «4» وَ لَلآخِرَهُ خَیْرٌ لَّکَ مِنَ الأُولَی «5» وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَی
به روشنایی آغاز روز سوگند. به شب سوگند آنگاه که آرامش بخشد. پرودگارت تو را وانگذاشته و خشم نگرفته است. همانا آخرت برای تو بهتر از دنیا است. وبه زودی پروردگارت (چیزی) به تو عطا کند که خشنود شوی.
نکته ها:
«ضحی» به معنای اوایل روز و هنگام چاشت است. «سَجی» هم به معنای پوشاندن و هم به معنای سکون و آرامش است.
«وَدّعک» از «تودیع» به معنای واگذاشتن و رها کردن است و «قلی» به معنای شدّت عداوت و بغض و خشم و قهر است.
برای چند روزی وحی از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله قطع شد. مخالفان سرزنش کردند که خدا تو را رها کرده است. این آیات نازل شد و حضرت را دلداری داد. شاید دلیل قطع وحی آن بود که خداوند به مردم بفهماند هر چه هست از اوست و پیامبر در الفاظ وحی و زمان نزول آن و مقدار آن، از خود اختیاری ندارد.
نشانه آنکه خدا پیامبرش را رها نکرده، این است که در این سوره کوچک، سیزده بار شخص پیامبر مورد خطاب قرار گرفته است.