- سوره نبأ 1
- سوره نازعات 11
- سوره عبس 21
- سوره تکویر 29
- سوره انفطار 35
- سوره مطفّفین 40
- سوره انشقاق 49
- سوره بروج 55
- سوره طارق 61
- سوره اعلی 65
- سوره غاشیه 74
- سوره فجر 80
- سوره بلد 88
- سوره شمس 95
- سوره لیل 101
- سوره ضُحی 107
- سوره انشراح 112
- سوره تین 116
- سوره عَلق 119
- سوره قدر 126
- سوره بیّنه 133
- سوره زلزله 139
- سوره عادیات 143
- سوره قارعه 146
- سوره تکاثر 149
- سوره عصر 154
- سوره هُمَزه 158
- سوره فیل 160
- سوره قریش 162
- سوره ماعون 164
- سوره کوثر 169
- سوره کافرون 179
- سوره نصر 181
- سوره مَسد 185
- سوره توحید 188
- سوره فَلق 193
- سوره ناس 199
سوره انفطار
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
«1» إذَا السَّمَآءُ انفَطَرَتْ «2» وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انتَثَرَتْ «3» وَ إِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ «4» وَ إِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ «5» عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَ أَخَّرَتْ
آنگاه که آسمان شکافته شود. و آنگاه که ستارگان پراکنده شوند. و آنگاه که دریاها گشوده و به هم راه یابند. و آنگاه که قبرها زیرورو گردد. (در آن زمان) هر کس می داند، آنچه از پیش فرستاده و آنچه برای بعد گذاشته است.
نکته ها:
«اِنفطار» به معنای شکافته شدن است، «فطر» و «افطار» نیز به همین معناست، زیرا روزه با غذا خوردن می شکافد. «انفطار» و «انشقاق» به یک معناست، لکن در انفطار بعد از شکافتن به چیزی می رسیم، بر خلاف انشقاق، چنانکه عرب در حفر قنات می گوید: «فطرتُ» چون بعد از شکافتن زمین، به آب می رسد.
«اِنتثار» به معنای پراکندگی است و به چیزی که بر سر عروس می ریزند، نثار گویند.
«فَجر» به معنای بروز شکاف و باز شدن راه است و «تفجیر»، بیانگر عظمت و شدّت شکافته شدن کوههاست.
در کلمه «بُعثر» هم معنای «بعث» (به پا خواستن) است و هم معنای «ثور» (دگرگون شدن)، لذا راغب در مفردات گفته است که بعید نیست فعل «بُعثر» مرکّب از این دو فعل باشد، یعنی زیر و رو شدن خاک ها و برپاخاستن مردگان.
پیوند میان آسمان و زمین و دریا و خشکی به گونه ای است که هرگاه نظام یکی از آنها