ستارگان حرم: اختران حریم معصومه (س) - 28 صفحه 221

رؤیای صادقه

علاّمه مهری می گوید: شبی در عالم خواب شنیدم که حضرت حجت(عج) به حرم حضرت امیر علیه السلام تشریف آورده اند. من برای ملاّقات امام رفتم. مردم هم برای ملاّقات امام می آمدند. طلاب به صف ایستاده بودند و امام از آنها سان می دید. وقتی امام را ملاّقات کردم، قرآن در دست ایشان بود؛ آن را به من دادند و فرمودند: بگیر« احکام الله» را. من قرآن را گرفتم و دودستی به سینه ام چسباندم و در جلوی صف ایستادم. در همین زمان جمعی از طلاب که آنها را می شناختم، وارد شدند. یکی از آنها وقتی وارد شد، در گوش یکی از طلاب که در صف ایستاده بود، چیزی گفت و او هم در گوش دیگری و. . . سپس یکی یکی رفتند. من گفتم چرا می روید؟ امام زمان(عج) است! همه رفتند جز من!

امام قدم می زدند تا به قبر مرحوم شیخ جعفر شوشتری رسیدند. سپس بالای سر حضرت امیر علیه السلام آمدند و به حال تفکر، قدری نشستند، بعد فرمودند: اینها همه رفتند، شما هم قرآن را بگذارید در طاقچه بالای سر امیر المؤمنین علیه السلام و بروید، «هنوز وقتش نیست». (1) فردای آن شب آنهایی را که در خواب دیده بودم، دیدم. به آنها گوشزد کردم که کسی چنین خوابی دیده و شما باید در رفتار خود دقت بیشتری کنید! یکی از آنها همان کسی بود که در عالم خواب، وارد شد و در گوش دیگری چیزی گفت. ایشان بسیار متأثر شد و گفت: این رویای صادقه است و حقّیقتی است که بر آن شخص کشف شده است. ماجرا از این قرار بود که دیروز، من وارد شدم و در گوش یکی از همشهریانم گفتم که فلانی از ایران آمده و سوغاتی می دهد، او هم در گوش دیگری گفت و یکی یکی از پای درس رفتند و درس استاد خلوت شد.

آیت الله العظمی سبحانی

در روایت آمده است: عالم آن است که دیدار آن شما را به یاد خدا بیاندازد. «تذکرکم الله رویتُه»؛ دیدن این عالم باعث می شود شما به یاد خدا باشید. جناب مستطاب حجت الاسلام آقای حاج سید هاشم علاّمه مهری، مصداق بارز این حدیثی است که از اجداد بزرگوارش به ما رسیده است. رؤیت و معاشرت با این عالم الهی، انسان را به یاد خدا و سرای دیگر می اندازد. سال ها ما در ایام تبلیغی در خرمشهر خدمت ایشان می رسیدیم و مورد لطف و محبتش بودیم. ما از ایشان جز ذکر خدا و احترام