ستارگان حرم: اختران حریم معصومه (س) - 28 صفحه 68

فرو می رفتند. آیت الله انصاری نمازهای واجب را با تمام نوافل، تعقیبات و مستحبات به جای می آورد، رکوع و سجود را طولانی تر می کرد، صلوات و اللهم عجل فرجهم و لعن فرستادن بر دشمنان اهل بیت جزء اذکار او در نماز بود. در قنوت دعای «یا من اظهر الجمیل» را با لحنی جذاب و تأثیرگذار می خواند.

می کوشید دائم الوضو باشد و چنان مقیّد به رعایت مستحبات بود که به گفته آیت الله نجابت، اگر شب هنگام چندین بار از خواب برمی خاست، چشم ها را نمی بست، برمی خاست و تجدید وضو می کرد، ضمن اینکه خود به نوافل و تهجد اعتقاد داشت دیگران را به این امر توصیه می نمود و تأکیدش بر این بود که اگر به عللی نوافل شبانه را ترک کردید، حتماً قضای آن را به جای آورید». (1)

تقیّد شرعی و اخلاقی

انصاری بسیار ملتزم و متعهد به شرع مقدّس بود، ضمن اینکه در حدّ توانایی واجبات الهی را انجام می داد و به ترک محرمات مبادرت می ورزید، تلاش می کرد مستحبات را به جای آورد و از امور مکروه بپرهیزد.

در جلساتش به اجرای موازین شرعی اهمیت فوق العاده ای می داد و می گفت شروع هر حرکت معنوی، اخلاقی و عرفانی باید با رعایت امور شرعی صورت گیرد و اگر مسائل شرعی شما ایراد داشته باشد، به جایی نمی رسید. (2)

با اینکه مجتهد بود و حتی مقلّد هم داشت، ولی از وجوهات شرعی استفاده نمی کرد. می گفت استفاده از وجوهات شرعی بسیار دشوار است. با شرکت در فعالیت های دامی، زراعی و تجاری هزینه زندگی خود را تأمین می کرد و اگر هم افراد وجوهاتی به وی می دادند، یا آن را برای حوزه های نجف، مشهد و قم می-فرستاد، یا آنکه اجازه می داد تا آن فرد مقداری از آن را به خویشاوندان فقیر دهد و بقیه را به دفتر مراجع تقلید بپردازد. (3)

اگرچه سیره علمی و نظری ایشان مبتنی بر دنیاگریزی و اعراض از امور فناپذیر بود و با قناعت و ساده زیستی از جلوه های رفاهی و مادی فاصله گرفته بود، ولی اجازه نمی داد که اهل خانه از نظر

1- . سوخته، ص 45، 48، 211 و 228؛ در کوی بی نشان ها، ص 29، 60 و 61.
2- . سوخته، ص 67، مصاحبه با حاج احمد انصاری.
3- . سوخته، ص 67.