ستارگان حرم: اختران حریم معصومه (س) - 28 صفحه 71

اجتماعی و حس تعاون و احسان را در فرزندان تقویت کند. به همین دلیل، آنان را در برخی کارها و تصمیم گیری های خیرخواهانه شرکت می داد و می گفت: می-خواهم از افکار شما استفاده کنم. برای کارهای خوب فرزندان، هدایایی درنظر می-گرفت و مشوق آنان در انجام فرایض دینی و دستورهای شرعی بود. (1)

رفتارش برای اهل خانه جاذبه داشت و ضمن محبت و عطوفت، با مدیریت و برنامه ریزی دقیقی که داشت، اجازه نمی داد فرزندانش تحت تأثیر عوامل دیگری که مانع رشد اخلاقی و فکری آنان بود، قرار گیرند. با وجود مراجعات فراوان، به تمام مسائل بچه ها رسیدگی می کرد و از پرورش های اخلاقی و رفتاری آنان غفلت نمی-کرد و چون به آنچه می گفت، در اولین وهله خودش عمل می کرد، مواعظ و اندرزهایش بر روح و روان فرزندان اثر گذار بود. در آموزش های شرعی و مذهبی می کوشید مبادا بچه ها خسته و کسل گردند و معمولاً توصیه هایش با نوعی شوق و ذوق توأم می گردید و نشاط درونی آنان را افزایش می داد. (2)

آداب معاشرت و روابط فردی

ایشان در برآوردن نیازهای مردم اهتمامی وافر داشت. در کمک به افراد فقیر و نیازمند، از هیچ گونه کوششی فروگذار نبود. برای بسیاری از خانواده های مستمند که در گوشه و کنار همدان زندگی می کردند و کمتر کسی از وضعیت آنان اطلاع داشت، غذا، لباس و فرش می برد و با آنان در مورد گرفتاری هایشان همدردی می-کرد. در زمستان های سرد منطقۀ همدان به منزل افراد بیمار می رفت و آنان را عیادت می کرد و چون از طب سنتی اطلاعاتی داشت، برای درمان آنان اقداماتی را انجام می داد. مشکلات دیگران را از زندگی خود جدا نمی دانست، دل او با امنیت روانی و آرامش مردم قرار می گرفت و در آشفتگی های آنان نگران می گردید.

افرادی نزدش می آمدند که گرفتاری ها و تلخی ها و تنگناهای زندگی خود را مطرح می کردند. ایشان می گفت سبب این مصائب و بلایا آن است که یا نماز نمی-خوانید یا در عبادات و واجبات و