ستارگان حرم: اختران حریم معصومه (س) - 30 صفحه 150

6. آیت اﷲ سید شهاب الدین نجفی مرعشی

6. آیت اﷲ سید شهاب الدین نجفی مرعشی (1)

سیدشهاب الدین، فرزند سیدشمس الدین محمود مرعشی به سال 1315ق. در نجف اشرف دیده به جهان گشود.

پس از دوران کودکی آموزش های ابتدایی و مقدّمات حوزووی را نزد پدر فراگرفت؛ با ادامه ی تحصیلات حوزوی، دیگر علوم رایج را – اعم از حدیث و درایه، رجال و تراجم، اخلاق و عرفان، فلسفه و کلام – نزد اساتید مختلف در حوزه های نجف، کربلا، کاظمین، سامرا، تهران و قم آموخت.

از اساتید سطح حوزوی و علوم مختلف وی، آیات و حجج اسلام آقایان سیدمحمدکاظم خرّم آبادی، میرزاعلی ایروانی 1354ق. میرزا ابوالحسن مشکینی، شیخ عبدالحسین رشتی 1373ق. میرزا محمود شیرازی، عبدالنبی نوری 1344ق. آقاحسین نجم آبادی 1347ق. میرزاطاهر تنکابنی و میرزامهدی آشتیانی 1372ق. یاد شده اند.

از استادان دوره ی خارج فقه و اصول وی نیز آیات عظام آقاضیاء الدین عراقی، سید ابوالحسن اصفهانی، حاج شیخ عبدالکریم حائری، آقامیرسیدعلی یثربی، و دیگر اعاظم بوده اند.

آیت اﷲ نجفی در سال 1342ق. از عتبات عالیات به تهران عزیمت کرد و پس از آن به قم مشرف شد و در جواره کریمه ی اهل بیت علیهم السلام سکونت گزید.

ایشان ضمن حضور در درس خارج فقه و اصول آیت اﷲ حائری، به امر ایشان به تدریس سطوح مشغول شد و پس سال ها به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت.

آیت اﷲ نجفی در طول 60 سال تحصیل و تحقیق، شاگردان بسیاری را از علوم و دانش های خود بهره مند ساخت و در مدت یادشده، در حرم مطهّر فاطمه ی معصومه علیها السلام در اوقات سه گانه، نماز جماعت اقامه کرد.