ستارگان حرم: اختران حریم معصومه (س) - 30 صفحه 167

هجرت به نجف

جاذبه ی معنوی آستان قدس ائمه ی هدی علیهم السلام در عتبات عراق دل از کف ملامحمد ربوده بود. لذا در حدود سال 1275ق. به حریم مطهر حضرت امیرمؤمنان علی علیه السلام شتافت تا در پرتو انوار آن خورشید فروزان امامت به غواصی در اقیانوس معرفت و فضیلت بپردازد. در آن زمان، او جوانی 25 ساله بود که راهی عراق عرب گردید. سرانجام ملا محمد در نجف اشرف، عاصمه ی تشیع و حوزه علمیه مرکزی آن دوران، رحل اقامت گزید و به حلقه ی دروس استادان والا مقامی حاضر گردید.

نخستین شخصیتی که وی محضرش را درک کرد، فقیه پارسا و مجتهد زاهد، مرحوم حاج شیخ حبیب اﷲ رشتی املشی 1234 – 1312ق. از شاگردان برجسته و کم نظیر شیخ اعظم، انصاری بود. (1) ملا محمد خمامی به خوبی به این واقعیت پی برده بود که میرزا حبیب اﷲ رشتی به عنوان مدرس ممتاز نجف، منزلت علمی، معنوی و اجتماعی والایی در میان خواص و عوام دارد. همچنین می دانست که استادش به موازات این خلاقیت های گره گشا در مباحث اصولی و فقهی، در اخلاق و فضیلت و به خصوص عبادت، ذکر و دعا، زهد و ساده زیستی، عزت و قناعت، پارسایی و استغنای طبع به کمالاتی ارزنده دست یافته است.

این استاد فاضل در پرتو این خصال پسندیده، شاگردانش را به خودسازی و تهذیب نفس مشتاق می ساخت. از طرفی محقق رشتی از صدور اجتهاد برای شاگردانش به شدت اجتناب ورزید. و تنهابرای عدهای اندک از شاگردان خود این اجازه را صادر می کرد، که شیخ محمد خمامی از جمله فضلایی بود که به اجازه ی اجتهاد و روایت از استادش مفتخر گردید. (2)

ملا محمدخمامی موفق گردید واپسین سال های عمر پر برکت زعیم شیعیان و فقیه نامدار جهان تشیع، مرحوم شیخ مرتضی انصاری (متوفای 1281ق) را در حوزه ی نجف