ستارگان حرم: اختران حریم معصومه (س) - 30 صفحه 193

هنگامی که هفت سال داشت با مشقت بسیار به کازرون آمد و از آن جا به بوشهر و سپس آبادان رفت و سال هایی از زندگانی اش را در شرکت نفت انگلیس به کارگری یا آموزش حرفه و فن پرداخت. او و برادرش در آبادان در یکی از اتاق های منزل دایی سکونت گزیدند و بعدها مادر و دو خواهرش نیز به آنان پیوستند و او و برادرش هزینه خانواده را تأمین می کردند.

علی در سال 1318ش. در حالی که ده ساله بود با نام نویسی در مدرسه ای شبانه، توانست، در کلاس اکابر که چیزی شبیه نهضت سوادآموزی امروزی است درس بخواند.

اشتیاق به نجف

شوق در آمدن به سلک روحانیان که از همان دوران، در او ریشه گرفته بود، در آبادان قوت بیشتری یافت، و با این که در آموزشگاه فنی آموزش می دید و از زبان انگلیسی نیز درس هایی آموخته بود،همیشه آرزو داشت به نجف اشرف برود و در آن جا علوم دینی بخواند و به گفته خود «آخوند» بشود.

سرانجام در سال 1322ق. در حالی که چهارده ساله بود از راه جنوب عراق به کربلا و از آن جا به نجف اشرف رفت و به طلبگی پرداخت. (1)

مناسب است به برخی از نکات، که باعث اشتیاق یک جوان شیخی مذهب، به حوزه شیعی نجف شده است اشاره شود او می نویسد:

آنچه در اینجا به آن اشاره می شود خاطرات تلخ و مشاهدات من در آبادان است.

... به دستور رضاخان جلوی مجالس عزاداری حضرت امام حسین علیه السلام، را به کلی گرفته بودند.

در آبادان آن روز، ایام دهه اول محرم فقط یک مجلس روضه بود، آن هم مخفیانه و در حسینیه هندی ها. من و برادرم همراه مادرم و دایی ها و بعضی از بستگانم و یکی دونفر دیگر، آهسته می رفتیم در حسینیه را می زدیم و تا در باز می شد، می رفتیم توی شبستان.