ستارگان حرم: اختران حریم معصومه (س) - 30 صفحه 209

تدریس استاد

استاد دوانی می فرمود: در نجف و قم، همواره تدریس و مباحثاتی داشتم. (1) ولی پس از پیروزی انقلاب اسلامی و پس از شهادت دوست صمیمی اش شهید مرتضی مطهری و شهید سید محمدحسین بهشتی، که از شدت حزن و اندوه، دیگر نتوانست منبر برود و به صورت مهمان، در چند دانشگاه به تدریس پرداخت.

قصه آخرین منبر، در سوگ شهید مطهری و بیان فضایل او را در کتاب مفاخر اسلام چنین نوشته:

... یک باره

به یاد این افتادم که حیف بود چنین عنصر لایق و مجموعه کمالات و... مغزش متلاشی شود و... ناگهان فک پایینم گرفت، دهانم بند آمد، هرچه کردم نتوانستم به سخن ادامه بدهم، بعضی حضار می گفتند: رنگت مانند گچ سفید شده بود.

لحظه ای استراحت کردم تا حالم عادی شد. و بعد که به دکتر معالجم - که هردونفر ما را می شناخت - مراجعه کردم، گفت: چرا با این حالت، خاطرات خود را از شهید مطهری، آن هم روی منبر بازگو کردی؟ دچار شوک شده ای، دیگر در مجلس ختم شرکت نکن، نه بنشین و نه برو منبر. از آن موقع تا کنون، منبر را به طور رسمی ترک گفته ام. (2)

مرحوم دوانی در دانشگاه امام حسین علیه السلام به عنوان استاد ممتاز معرفی شد. همچنین در دانشگاه تهران، دانشگاه امام صادق علیه السلام و برخی مراکزعلمی دیگر به تدریس رجال، تاریخ اسلام و زندگی معصومین علیهم السلام و جنگ های صدر اسلام می پرداخت. (3)

شعر استاد

استاد دارای قریحه شعر هم بودند و اشعاری در وصف اهل بیت علیهم السلام یا در تبیین معارف اسلامی سروده اند. کتاب «یادی از دلداده ای» گزیده ای از اشعار ایشان آمده است که

1- . متأسفانه گفتارشان را ننوشته ام و اکنون به خاطر ندارم، چه کتاب ها و چه مدتی بوده است.
2- . مفاخر اسلام، ج13، صص 413-414.
3- . با استفاده از اظهارات فرزندشان، محمد حسن رجبی.