ستارگان حرم: اختران حریم معصومه (س) - 30 صفحه 246

اخلاق را از حجج اسلام آقایان سیّد حسین شریعتمداری (1351ش)، میرزا محمد نمازی (1364ش)، سیّد حسن موسوی نائینی (1369ش)، شیخ علی اکبر ناصری 1368ش)، سیّد محمد احمدی (1356ش)، سیّد محمد رضا اصفهانی (1362 ش)، به ویژه آیت اﷲ سیّد ابراهیم حق شناس (1360ش) و آقا شیخ عطاء اﷲ حقدان (1330ش) به خوبی فراگرفت. وی می خواست به حوزه بزرگ شیراز برود، اما با موانعی روبه رو شده بود.

وی برای رفع و ر هایی از مشکل به منزل عالم برجسته شهر، حضرت آیت اﷲ آقا سیّد علی اکبر آیت اللهی رفت و از ایشان درخواست استخاره نمود. آقا قرآن را گشود و استخاره بد آمد. تازه جوان دلداده علم با شنیدن کلمه «بد» حالش دگرگون گردید و چون عهد بسته بود به مقتضای استخاره عمل کند، سفرش را برای مدّتی به تعویق انداخت، ولی همچنان امید عزیمت به شیراز را داشت. پس از مدتی با پدر و عمویش نزد آیت اﷲ آقا سیّد ابراهیم حق شناس که او هم از عالمان بزرگ شهر به شمار می آمد شد رفت و استخاره خواست. این بار استخاره خوب آمد و آرزوی نوجوان برآورده گردید و پدر و عمو هم تسلیم مقتضای استخاره شدند.

آنان مقدمات سفر را فراهم ساختند و هنگام عزیمت به شیراز بدرقهاش نمودند. آیت اﷲ شب زنده دار در این باره می نویسد:

... امّا همه این ها یک طرف و دعا و توسّل خالصانه و متضرّعانه پدر عزیزم، به هنگام سوار شدن و خداحافظی که با عموی بزرگوار و جمع زیادی از همشیره ها و فامیل و دوستان که برای بدرقه آمده بودند، طرف دیگر... همین دعا بحمداﷲ کار خود را کرد. در شیراز یکی از بزرگترین نعمت های الهی که برای ابد مایه افتخارم شد، نصیبم گشت و آن شاگردی مرحوم آیت اﷲ آقای حاج شیخ ابوالحسن حدائق اصطهباناتی در مدرسه مبارکه منصوریه بود. (1)