ستارگان حرم: اختران حریم معصومه (س) - 30 صفحه 34

جلال طاهر شمس گلپایگانی (1306 – 1374ش)؛

وی بعد از فراگیری مقدمات حوزه، نزد حاج میرزا هدایت اﷲ وحید گلپایگانی به حوزه علمیه اراک رفت و از محضر استادان آن دیار بهره برد. سپس در سال 1324ش. برای ادامه تحصیل به قم هجرت کرد و پس از تکمیل سطح حوزه در سال 1328ش. به درس خارج فقه و اصول آیات عظام سید محمدتقی خوانساری، سید محمد حجت کوه کمر ه ای، سید محمد محقق داماد، شیخ محمدعلی اراکی، امام خمینی، سید محمدرضا گلپایگانی و سید رضا بهاءالدینی راه یافت. این استاد فقید نزد این بزرگان، مبانی فقهی و اصولی خود را استوار ساخت و از غالب این بزرگان اجازه اجتهاد دریافت کرد. هم زمان در حکمت و تفسیر قرآ ن نیز از خرمن معرفت و فضیلت علامه طباطبایی خوشه های طلایی چید.

مرحوم شمس گلپایگانی به مدت دو سال هم در حوزه نجف به درس آیت اﷲ سید ابوالقاسم خویی راه پیدا کرد. هنگامی که ایشان به تدریس رسایل و کفایه الاصول مشغول بود مرحوم ابوالحسنی از کمالات او فیض برد و از دانش وی در تفسیر، تاریخ و ادبیات نیز استفاده کرد و شیفته صراحت لهجه، وارستگی، پرهیزگاری، ساده زیستی، تواضع و آزاداندیشی او گشت. استاد شمس گلپایگانی در سال 1374 بر اثر سانحه تصادف درگذشت و شاگردش شیخ علی ابوالحسنی از این ضایعه به شدت متأثر گردید. (1)

شیخ محمدتقی ستوده اراکی (متوفی 1378ش)؛

وی بعد از آموختن مقدمات و مقداری از سطوح حوزه در مدرسه حاج محمد ابراهیم اراک، در 26 سالگی به قم مهاجرت کرد و به مدت 14 سال از درس آیت اﷲ بروجردی استفاده کرد و مورد توجه ایشان قرار گرفت؛ به گونه ای که در زمره گروه تدوین جامع احادیث شیعه درآمد. ایشان هم زمان از درس آیت اﷲ سید احمد خوانساری در حکمت و کلام اسلامی نیز استفاده نمود.

او در خارج فقه و اصول، محضر آیات عظام محقق داماد، شیخ محمدعلی اراکی،