ستارگان حرم: اختران حریم معصومه (س) - 30 صفحه 50

سید احمد فردید (1291 – 1372ش)؛

از متفکران معاصری است که از سال 1347ش. به مقام استادی دانشگاه تهران رسید و در آنجا به تدریس فلسفه پرداخت. او به تدریج، محفلی محققانه از برجسته ترین روشنفکران، فیلسوفان و متفکران اجتماعی و مترجمان تشکیل داد.

مرحوم ابوالحسنی نیز در نشست هایی که مرحوم فردید داشت حضور می یافت و از تفکرات عمیق وی در شناخت انتقادی فرهنگ و اندیشه غربی بهره می گرفت. مرحوم ابوالحسنی برداشت ایشان را درباره خطرات و آفات غرب زدگی پذیرفت و این نگرش را در شناخت هویت اصیل اسلامی و نگارش ها و پژوهش های خود دخالت داد.

مرحوم منذر از سید احمد فردید یاد گرفت که باید با علم و آگاهی از نسبت میان ما و غرب در جست وجوی راهی باشیم که ما را به سوی سنت های اصیل بازگرداند. از این رو با این مبنا در پژوهش های خود تلاش کرد تاریخی را که مشروطه خواهان حاکم بر آن دوره به نگارش درآوردند و در آثار خود تاریخ متکی بر تعالیم دینی و ارزش های ناب مذهبی را پس زدند و در عوض به تاریخ نگاران غربی دل بستند، به بوته نقد بگذارد. وی می کوشید سخنان ناروایی را که برخی مورخان وارد تاریخ معاصر کرده و باعث تحریف حقایق تاریخی گردیده بودند، مشخص سازد. او با سلاح قلم به مقابله فکری با سکولار ها و جریان ملی گرا برخاست. (1)

جلال آل احمد (1302 – 1348ش)؛

جلال، تنهاکسی بود که برای رواج مفهوم فلسفی غرب زدگی که فردید، آن را مطرح کرد تلاش های باارزشی به عمل آورد. آل احمد از راه فراهم آوردن ترازنامه ای انتقادی از کارنامه صد ساله روشن فکری در ایران، پیچیدگی هایی را که جامعه در حال تغییر با آن دست به گریبان بود به خوبی آشکار کرد.