ستارگان حرم: اختران حریم معصومه (س) - 32 صفحه 177

دیگران نشأت می گیرد. روحیه ای که ایشان تا انتهای زندگی با آن مأنوس بود و عصبانی نمی گشت و کسی را آزار نمی داد.

بازگشت به تهران

آیت اﷲ شیخ علی اکبر فائزی پور تهرانی در قم به درجات عالی علم و دانش رسیده بود و به تهذیب نفس و اصلاح اخلاق نیز مشغول بود. دلخوشی وی در ایام حضور در قم، زیارت، تحصیل و تدریس بود و نیز به تبلیغ و ارشاد مردم نیز همت می گماشت. اما در زمستان سال 1337ش. آیت اﷲ محمد علی کنی امام جماعت کن دار فانی را وداع می گوید.(1)

گروهی از مردم کن راهی قم شده و ضمن تشریح وضع منطقه و نیاز مبرم به وجود یک روحانی مهذب و باسواد، از مرجع بزرگ جهان تشیع حضرت آیت اﷲ بروجردی خواهان ارسال یک روحانی برای انجام امور شرعی و دینی مردم منطقه می شوند. آیت اﷲ بروجردی که به امر تبلیغ و ترویج شریعت در اقصی نقاط دنیا از آمریکا و اروپا تا آفریقا و کشورهای آسیا اهتمام داشت، هیچ گاه از مناطق مختلف ایران غفلت نمی ورزید و در صورت مهیا بودن شرایط، به صورت پیوسته یا مقطعی روحانیون مبلغ را به مکان های مورد احتیاج گسیل می داشت. ایشان که مرحوم فائزی پور را در طی سالیان بسیار شناخته بود و از مراتب فضل و دانش و مردم داری او اطلاع داشت، ایشان را معرفی و به مردم پیشنهاد کرد. زمانی که مرحوم تهرانی پیشنهاد مرحوم آیت اﷲ بروجردی را دریافت می دارد، می گوید با این که بنده مشتاق بودن در محضر شما و اشتغال به تحصیل و تهذیب می باشم ولی چون امتثال امر و دستور شما را مانند تکالیف شرعی واجب می دانم با طیب خاطر قبول کرده، و این پیشنهاد و قبول با دعوت دو عالم بزرگوار کنی آقایان مهدوی و باقری کنی همراه شده و مرحوم فائزی در همان عهد و از همان ماه رمضان سال 1377ق. راهی کن شده و به انجام وظایف روحانی و شرعی خویش همت می گمارد. تعبیر مرحوم