ستارگان حرم: اختران حریم معصومه (س) - 32 صفحه 197

رجال نگار معاصر، محمد شریف رازی نوشته است:

وی از علمای نامی و مدرّسین بزرگوار قم می باشد که قبل از تشکیل حوزه و آمدن آیت اﷲ حائری در قم، ترویج دین و احکام و تدریس فقه و اصول می نمود، به پارسایی و ورع مشهور و سال ها در عتبات مشرف بود و پس از آن به قم بازگشت و در هشتم جمادی الاول 1352ق. از دنیا رفت و در صحن مطهر حرم قم مدفون گردید.(1)

وی را نباید با شیخ ابوالقاسم قمی کبیر (1280-1353ق) یکی گرفت و این دو بزرگوار صرفا با یکدیگر تشابه اسمی دارند.(2)

پیش به سوی قله اجتهاد

اشاره

انگیزه ی عالی، تلاش مداوم و خوشه چینی از خرمن فضلایی دانشور موجب گردید تا سیّد مرتضی در دورانی کوتاه تر از ایّام متداول سطح مقدماتی، متوسطه و عالی را با موفقیت پشت سربگذارد و توانایی های علمی خود را در منقول آن چنان گسترش دهد و تقویت نماید که قادر باشد در دروس خارج فقه و اصول زعمای حوزه حضوری فعال و محققّانه داشته باشد.

1. مرحوم آیت اﷲ حاج میرزا محمد فیض قمی (1293-1370 هجری)؛

فضلای متعددی افتخاری شاگردی این فقیه فرزانه را داشتند که بسیاری از آنان خود در زمره ی فقها، مدرسان مبرّز و مولّفان گرانمایه و زعمای حوزه های علمیه قرار گرفتند. سیّد مرتضی فقیه مبرقعی با برخی از این بزرگان در درس میرزا محمد فیض آشنا گردید و با عده ای از آنان دروس ارائه شده را مباحثه می کرد.(3)

1- . آثارالحجه، ج اول، ص 219.
2- . مجله نور علم، ش 22، مرداد 1366، ص 82.
3- . آیینه دانشوران، ص 147، نجوم امت، نور علم، دوره دوم، ش 18، آبان 1365، صص 106-108، گنجینه ی آثار قم، عباس فیض، ج اول، ص 328، تاریخ قم، ناصرالشریعه، ص 282.