ستارگان حرم: اختران حریم معصومه (س) - 32 صفحه 198

2. آیت اﷲ حاج شیخ عبدالکریم حائری (1276-1355 هجری)؛

از ویژگی های استاد مذکور این بود که با شاگردان خود، فراتر از، آموزش های رسمی، ارتباط دوستانه و صمیمانه برقرار می کرد، همین ابراز محبت ها در حق فراگیران، در افزایش شوق دانش آموزی و مضاعف گردیدن انگیزه ها و رغبت های شاگردانی چون سیّد مرتضی مبرقعی تأثیرگذار بود و او حتی چندین سال بعد از رحلت آیت اﷲ حائری قدردان عواطف صادقانه ی این استاد خود بود و در محافل و مجالس گوناگون با بیان فضایل و مکارم وی، در حق ایشان نهایت حق شناسی را ابراز می داشت.(1)

3. آیت اﷲ سیّد محمدحجت کوه کمره ای (1310-1372ق)؛

سیّد مرتضی مبرقعی بعد از رحلت آیت اﷲ حائری به درس مرحوم حجت کوه کمره ای رفت و کوشید برخی مباحث فقهی وی را تحریر نماید. در برخی منابع آمده است آیت اﷲ مبرقعی غالب دروس خارج فقه و اصول و نیز مباحث تحلیلی در علوم نقلی را از این عالم و مرجع بزرگوار آموخت،(2)

در مکتب مرحوم حجت، سیّد مرتضی به خوبی یاد گرفت که علم خود را به حلم و بردباری بیاراید و در برابر برخی تنگ نظری ها و فشارهای مخالفین، از خود شرح صدر نشان دهد، هم چنین هجرت از برخی عادات، اراده ای مصمّم و قدرت تصمیم گیری از خصالی بود که در این محفل نورانی برایش آموزنده، اثرگذار و تحول آفرین بود.(3)

1- . شیخ عبدالکریم حائری نگهبان بیدار، سعید عباس زاده، ص 100، خورشید حوزه های علمیه، محمد محمدی اشتهاردی، صص 70 و141.
2- . فقیه فرزانه، ص 159، شهاب شریعت، ص 300.
3- . تربت پاکان قم، ج 3، صص 1518-1519، علمای معاصر، صص 333-334، ریحانه الادب، ج 2، صص 24-25، گفتارهای معنوی، شهید مطهری، ص 255.