ستارگان حرم: اختران حریم معصومه (س) - 32 صفحه 201

1. آیت اﷲ سید ابوالحسن رفیعی قزوینی (1312-1395ق)؛

سید مرتضی محفل علمی این استاد را غنیمت شمرد و در درس مرحوم رفیعی قزوینی شرکت کرد و در مباحثی از اسفار ملاصدرا، علوم ریاضی و عرفان، از ایشان بهره مند گردید، درس مذکور برای امثال سید مرتضی فواید زیادی داشت زیرا استاد در اقیانوس معارف و مکارم و دریای حکمت به غواصی می پرداخت و مرواریدهای درخشانی را تقدیم شاگردان خود می کرد، در اثنای تقدیر مباحث فلسفی و کلامی امهات اصول معارف قرآنی و روایی را بیان می کرد و در طرح موضوعات از دقت، باریک بینی و لطافت های ویژه ای برخوردار بود،(1)

2. امام خمینی (1320-1409ق)؛

امام مرجع عالی قدر و عالم عامل، جامع منقول و معقول، فقیه اصولی، رهبر انقلاب و بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران و همان گونه که در فقه و اصول بی مانند بود، در حکمت همانند نداشت. سید مرتضی مبرقعی درباره ی رهبر انقلاب گفته است:

امام خمینی هوشیار بود، آن بزرگوار عزت، شکوه حوزه ها و جهان اسلام را دنبال می کرد و هر آن چه در این عزت مؤثر بود، تعقیب می نمود، امام بعد از ارتحال آیت اﷲ سید ابوالحسن اصفهانی که نوبت به زعامت آیات محترم بروجردی و حاج آقا حسین قمی رسیده بود، از مرحوم بروجردی تبلیغ می کرد، من از ایشان پرسیدم چرا شما مردم را به آیت اﷲ قمی ارجاع نمی دهید، فرمودند: حاج آقا حسین قمی در عراق می باشند لذا باید برای آیت اﷲ بروجردی تبلیغ کرد و ایشان را تقویت کرد تا حوزه ی قم و علمای ایران قوت پیدا کنند.(2)