ستارگان حرم: اختران حریم معصومه (س) - 32 صفحه 33

همین رو در خانه اش در تمام اوقات به روی همگان گشوده بود. به علوم قرآنی و معارف وارثین علم ربانی عشق می ورزید و از کاسه لیسی بیگانگان و اقبال به آن چه به نام علم در دسترس انام است بیزاری می جست.

در بسیاری از علوم اسلامی از قبیل تفسیر، حدیث، عقاید، تجوید و قرائت، فقه، اصول فقه، صرف، نحو، معانی، بیان، منطق، هیئت، ریاضیات، طب و حکمت اسلامی زبردست و صاحب نظر بود. از تدلیس و ریا به سختی گریزان بود اخفاء زهدش او را در شمار ازهد الناس قرار داده بود. کم و زیاد و اقبال و ادبار دنیا در نظرش یکسان بود. اولین و عمده ترین محک در نظرش جهت شناسایی مقامات افراد، عدم تعلق آن ها به دنیا بود. به صاحبان حاجت در توسل و توجه به ساحت ولی اﷲ الاعظم حجه بن الحسن عجل الله تعالی فرجه الشریف توصیه اکید می کرد و اضافه می فرمود امروز پناهی جز حضرتش نیست و شیعه غیر از ناحیه آن بزرگوار نمی شود، در همه جا و همه گاه به او التجا ببرید و اصلاح ظاهر و باطن امورتان را از حضرتش درخواست کنید. نوع افرادی که با ایشان برخورد داشتند او را از مصادیق بارز این حدیث می یافتند: «...و تقربوا الی عالم یدعوکم من الکبر الی التواضع و من الریاء الی الاخلاص و من الشک الی الیقین و من الرغبه الی الزهد و من العداوه الی النصیحه»(1)

و به عالم و دانشمندی نزدیک شوید که شما را از تکبر به تواضع و از ریا به اخلاص و از امواج سهمگین شک به ساحل مطمئن یقین و از میل به دنیا به بی رغبتی به آن و از دشمنی و ستیزه ی با بندگان خدا به خیرخواهی و نیک اندیشی دعوت کند.

در بیان مطالب علمی حوصله ی زیادی به خرج می داد و در هر باره قلم به دست می گرفت جمیع جوانب آن بحث را مورد نقد و بررسی قرار می داد و ابهامی برای خواننده باقی نمی گذاشت. از شرح صدری وافر برخوردار بود و گاه وزش بادهای مخالف و برخورد با ناملایمات شکیبا و سنگ زیرین آسیاب بود.(2)