ستارگان حرم: اختران حریم معصومه (س) - 32 صفحه 34

آن جناب به حقیقت زاهد و وارسته بود و در تهران در گوشه ای ساکت و تنها به وظایف طلبگی خود مشغول بود و به شدت از این که مشهور شود گریزان بود. حتی اجازه نمی داد کسی از او عکس بگیرد به طوری که پس رحلتش برای تهیه یک عکس از ایشان در زحمت بودیم تا بالاخره یک عکس در گذرنامه ایشان پیدا کردیم و قاب گرفتیم و سر مزارش گذاشتیم که آن را هم بردند و معلوم نشد چه شد.(1)

از القاب و عناوین و تعریف و تمجید به شدت گریزان بود و حاضر نبود سر زبان ها بیفتد و مشهور شود. استاد محمدرضا کریمی نقل کردند: نوارهای دروس و کلاس های ایشان ضبط می شد و ما به خاطر آن ها مهری درست کرده بودیم که روی آن نوشته بود نوارهای دروس حجت الاسلام و المسلمین سید هاشم حسینی تهرانی و روی نوارها می زدیم. یک روز که خدمت ایشان رسیدم، دیدم از کاغذ یکی از نوارها عنوان حجت الاسلام و المسلمین را قیچی کرده اند و به من فرمودند: اسم بنده فقط چهار کلمه است سید هاشم حسینی تهرانی.(2)

استاد سید رسول موسوی تهرانی فرموده اند: ما با ایشان رفت و آمد خانوادگی داشتیم، مرد وارسته ای بود اهل ولاء بود اهل عبادت بود.(3)

اساتید

از نعمت های بزرگ زندگی سید هاشم حسینی تهرانی توفیق حضور در محضر بزرگان علم و عمل و اندیشه و معرفت است. در میان استادان او هم فقیه و عارف هست، هم حکیم و محدث، هم مفسر و اصولی و هم متعبد و متکلم. این جامعیت علمی و معرفتی استادان به یقین می تواند از شاگرد نیز شخصیتی جامع و توانا بسازد و به نظر ما سید هاشم حسینی چنین شخصیتی بوده است اما چه کنیم که تاریخ از کنجکاوی در شخصیت او دریغ کرده است و اکنون ما با کمال تاسف گزارش های شایسته ای از ابعاد زندگی وی در دست نداریم.