ستارگان حرم: اختران حریم معصومه (س) - 32 صفحه 85

بسیاری از مناسبت های شیعی را در سانچارک برگزار کرد که به تدریج به عنوان یک رسم فرهنگی و مذهبی گسترش یافت.

در هفت تگاب(1)

سانچارک، مساجد و تکایایی (حسینیه) که مرحوم والد بنیان گذاری کرده بود، در شب های جمعه، اعیاد و ایام سوگواری، به نوبت می رفت سخنرانی می کرد و به اقامه نماز جماعت و قرائت قرآن کریم و نیز بیان احکام شرعی می پرداخت. از آن جایی که استاد شریفی با ادبیات محلی و فراخور ظرفیت مخاطبان حرف می زد، سخنانش تأثیر به سزایی بر مخاطبان می گذاشت.(2) گاهی اتفاق می افتاد که مناطق دیگرمانند هرات و مزارشریف از ایشان دعوت می کردند تا برای چند روز، به آن منطقه برود و به احکام شرعی و تبلیغ دین بپردازد. گفتنی است که کسی را جای خود در سانچارک می گذاشت تا در نبود ایشان، سنگر تبلیغ دین خالی نماند.

مرحوم شریفی در حوزه تبلیغی خود چشم داشتی از کسی نداشت و از راه کشاورزی امرار معاش می کرد.(3)

هجرت تبلیغی به بُوینِقَرَه

با ورود فضلای جوان سانچارکی از نجف و حوزه­های شیعه به منطقه، مرحوم آقا بزرگ، امور مردم داری و وکالتی را به آنان واگزارد و خود برای امور ارشادی و تبلیغی، راهی فرمانداری بوینقره معروف به شولگر (از توابع استان بلخ افغانستان) شد و در محله زوارها معروف به «خَواجَه سِکَنَدر» مستقر شد. از نواحی دور ونزدیک بوینقره، مردم برای امور شرعی به ایشان مراجعه می نمودند. در دو هجرت تبلیغی، مجموعاً دوازده سال به امور هدایت و امامت مردم اشتغال ورزید و برای پیروان مکتب اهل بیت علیهم السلام خدمت نمود. هنوز هم منزل و زمین­های ایشان در آن منطقه وجود دارد و مردم

1- . سانچارگ، هفت تگاب (منطقه) دارد که هرتگاب آن دارای ده ها روستا است.
2- . سید محمد تقی شریفی.
3- . حجت الاسلام والمسلمین سید محمد شریفی.(فرزند مرحوم شریفی).