ستارگان حرم: اختران حریم معصومه (س) - 32 صفحه 93

مدرسه دهنه، همان برنامه­های رایج حوزه­های علمیه مشهد مقدس و نجف اشرف بود. مرحوم آقا، فضا را به گونه ای مدیریت و اداره می­نمود که کلاً برنامه های درسی، مباحثه، عبادت و تهجد بود، حرفی از دنیا و دنیاخواهی زده نمی­شد. سیما و هیبت معنوی، تهجد، سحرخیزی­ها، زهد و تقوای حقیقی آن تندیس اخلاص، طلبه را نماز شب خوان، معتقد، درس خوان و خدا ترس بار می­آورد.

شب های پنج شنبه درس اخلاق می گفت. در علم کلام و عقاید، روایاتی از کتاب های منیهالمرید، معراج السعاده و... را مطرح و بیان می­نمود. آقا، اولین نفری بود که ساعاتی قبل از اذان صبح در محرابِ مسجد مدرسه مشغول نماز، تلاوت و عبادت بود(1) چرا که استاد ایشان عالم عامل و عارف کاملی چون حضرت آقای حاجی دهنه، استوانه علم، تقوا و فضیلت بود.

تواضع

یکی از اوصاف ایشان حسن خلق و مناعت طبع بود. یکی از شاگردان می گوید: بیش از سی سال که با این عالم عامل حشر و نشر داشتم از ایشان جز اخلاق نیک و رفتار حسنه با مردم ندیدم. رفتارش با همه مردم یکسان بود. تواضع و فروتنی با اطرافیان و شاگردان حضورش را در بین خویشاوندان و دوستان دلپذیر می ساخت. بارها اتفاق افتاده است که ما طلاب جوان در حضور ایشان از مطالعات و دریافت های علمی، تاریخی خود حرف می زدیم وپیرامون موضوعی بحث می کردیم، ولی وی با شور و نهایت فروتنی به حرف ها و بحث های ما گوش می داد و هرگز سخنان ما را قطع نمی کرد وقتی از ایشان در آن باره می پرسیدیم می فهمیدیم که او از ما بهتر به موضوع مورد بحث وارد بوده و اغلب ما دچار اشتباه می شده ایم و با تحلیلات ایشان به واقع پی می بردیم.(2)

فرزند مرحوم استاد شریفی در مورد تواضع ایشان می گوید:

در محافل و مجالس با همه یکسان رفتار می کرد، هرگز صدر مجلس را برای نشستن انتخاب نمی کرد، در منزل خود نیز همواره دم درب می نشست و به خصوص