ابوطالب علیه السلام اول من اسلم ولکن لم یظهر اسلامه الا حین موته صفحه 61

1- بِنِه: رها کن

2- سخنی چند پیرامون حضرت ابوطالب(علیه السلام)، ص2520

ای که تمجید از فداکاریت یزدان می کند

گر تو مخفی داشتی ایمان خود را، کردگار

خانه ات را پایگاه عشق و ایمان می کند

ای ابوطالب تو عمران و علی موسای توست

اینکه خدامت بر درش موسی بن عمران می کند

فی المثل احمد چو موسی و علی هارون اوست

سرپرستی زین دو را حق بر تو احسان می کند

ای ابوطالب چنان کز مصطفی یاری کنی

این علی یاری از او با تیغ برّان می کند

گر تو در باطن حمایت از پیمبر می کنی

او به ظاهر یاری از ختم رسولان می کند

گر تو تا سر حدّ امکان می کنی یاری ز دین

او طرفداری ز دین ما فوق امکان می کند

آن بنایی را که با دست نبی و ز جهد تو

پایه ریزی شد علی تحکیم بنیان می کند

این علی بر آرزوهایت تجسّم می دهد

این علی تبلیغ حق ترویج قرآن می کند

پایه های بت پرستی را براندازد ز بن

روزگار بت پرستان را پریشان می کد

پرده های جهل را از هم بدرّد پود و تار

کاخ های شرک را با خاک یکسان می کند(1)

ودیگری گوید :

تو بر اسلام و قرآن پاسداری ای ابوطالب

تو امّت را مدال افتخاری ای ابوطالب

تو عمّ احمد و باب علی جدّ امامانی

سرا پا آیت پروردگاری ای ابوطالب

سلیل چار امّ و پنج حسّ و هفت آبایی

تو جدّ امجد هشت و چهاری ای ابوطالب

گل گلخانۀ عبدالمطلب، نخل توحیدی

خلیل الله را خود یادگاری ای ابوطالب

تو عمرانی، تو ایمانی، ز جان حامی قرآنی