ابوطالب علیه السلام اول من اسلم ولکن لم یظهر اسلامه الا حین موته صفحه 63

1- سخنی چند پیرامون حضرت ابوطالب(علیه السلام)، صص18.

2- شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، 14/84.

3- سرودۀ دکتر سید امیر محمود انوار: «ابوطالب» نوشته باقر قربانی ، ص10.

چه کسانی حضرت ابوطالب (علیه السلام) را متهّم به شرک و کفر کرده اند؟

غاصبین خلافت و پیروان آنان برای تثبیت خلافت غاصبانه آنان و مشروعیت دادن به آن، جنایاتی را مرتکب شدند:

1- آنان از همان اوّل نقل حدیث را ممنوع نمودند، تا سخنان رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) بین مردم منتشر نشود و به فراموشی سپرده شود.

2- از ابن عباس و ابن مسعود خواستند که قرآن را با آنچه از سخنان رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) شنیده اند

تفسیر نکنند، و تنها ظاهر قرآن را برای مردم بخوانند و ترجمه کنند تا حقایق پنهان بماند، و اسرار و بطون و تأویلات قرآن فرمواش شود، و مردم به حقایق دین پی نبرند، از این رو آنان خدا را جسم دانستند و گفتند: آیه «وَ جاءَ رَبُّکَ وَ الْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا»(1) دلالت می کند که خداوند در قیامت دیده می شود، و یا آیه «الرَّحْمنُ عَلَی الْعَرْشِ اسْتَوی»(2) را ترجمه کردند و گفتند: خداوند در بالای عرش نشسته و آنجا یک صندلی بزرگی قرار دارد و خدا بر روی آن نشسته است، همین معنا را آنان در مسجدالحرام به من گفتند و چون من به آنان گفتم: این کفر و شرک است. آن شیخ سنّی به من گفت: ظاهر آیه همین است و من به او گفتم: آیا آن خدایی که تو می گویی بالای عرش نشسته در اینجایی که ما هستیم حضور دارد؟ و او مبهوت شد و من گفتم: تو خلاف قرآن حرف می زنی، چرا که قرآن می فرماید: «وَ هُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ ما کُنْتُمْ»(3) یعنی شما هر کجا باشید خداوند با شماست ،ونیز میفرماید : «وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ»(4) یعنی خداوند از رگ گردن به شما نزدیک تر است. پس او من را متهّم نمود و گفت: شما قرآن را تحریف می کنید و ... و من گفتم: قرآن ما با قرآن شما فرقی ندارد.

3- آنان تاریخ اسلام را نیز محدود به ماجراهای جنگ ها نمودند و زیادی از حقایق را آشکار نکردند، و اگر ائمه معصومین ما(علیهم السلام) حقایق تاریخی را بیان نمی کردند، ما از تاریخ واقعی اسلام آگاهی پیدا نمی کردیم. از سویی تاریخ نویسان اکثراً از اهل سنّت بوده اند، و شیعیان در اثر تقیّه جرئت نوشتن تاریخ را نداشته اند.

4- آنان کتب شیعه را ممنوع و گمراه کننده معرفی کردند، و اکنون نیز کتاب های شیعه در مکه و مدینه و امثال آن ها ممنوع است، و در کتابخانه های آنان وجود ندارد، در حالی که کتاب های اهل سنّت بین ما آزاد است و مردم به آن ها دسترسی پیدا می کنند.

5- کتب روایی و تفاسیر شیعه که حاوی روایات اهل البیت(علیهم السلام) است، بین آنان ممنوع است، البته آنان می گویند: ما اهل البیت(علیهم السلام) را دوست می داریم و سخنانشان را می پذیریم و لکن به شما اعتقاد نداریم و شما را صادق نمی دانیم.والبته دررروغ می گویند.

6- آنان شیعیان اهل البیت(علیهم السلام) را کافر و مشرک و نجس و مجوسی و ... می دانند، و مردم را از تماس با شیعه منع می کنند، و شیعه را رافضی و خبیث خطاب می کنند، و همه این کارها برای این است که

1- - فجر/ 22.
2- - طه /5.
3- - حدید/4
4- - ق/16