شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 118

پرسید و بعد از تأمّل کوتاهی گفت: این مرد که زیر سایۀ این درخت نشسته است، همان پیامبری است که در تورات و انجیل در بارۀ او بشارت های فراوانی خوانده ام.»(1)

پیوند ملکوتی

خدیجه علیها السلام به عظمت روح محمّد(صلی الله علیه و آله) پی برده و آثار نبوّت را در وجود او دیده و غنچۀ مهر و محبّت او در دلش شکوفه زده بود. وی جوانی پاک دامن و امین را پیش روی خود داشت که هنگام سخن گفتن با او عرق شرم و نجابت بر چهره اش می نشست و پاکی دلش از صداقت سیمایش آشکار بود.

خدیجه علیها السلام افکار خود را با همدم خود نفیسه، دختر عَلِیَّه (یامِنْیَه) در میان گذاشت. نفیسه پیام خدیجه علیها السلام را به محمّد(صلی الله علیه و آله) رساند و گفت: «ای محمّد! چرا شبستان زندگی خود را با چراغ همسری روشن نمی کنی؟» محمّد(صلی الله علیه و آله) در جواب فرمود: «من مالی ندارم که با آن ازدواج کنم.» نفیسه گفت: «اگر من تو را به ازدواج با زنی زیبا و ثروتمند و باشرافت و عزّت دعوت کنم، می پذیری؟» محمّد(صلی الله علیه و آله) پرسید: «آن شخص کیست؟» نفیسه گفت: «خدیجه!» محمّد(صلی الله علیه و آله) فرمود: «با این که وضع زندگی من با او تفاوت زیادی دارد، آیا او به این کار حاضر می شود؟» نفیسه گفت: «این را به من واگذار کن!»

محمّد(صلی الله علیه و آله) به پیشنهاد نفیسه پاسخ مثبت داد و فرمود: «لازم است که عموهای خود را از این کار آگاه سازم و با آنها مشورت کنم. اگر آنها به این کار رضایت دادند، به همراه عموهای خود به خواستگاری خدیجه خواهم آمد.»(2)

خواستگاری

محمّد(صلی الله علیه و آله) در این باره با ابوطالب مشورت کرد و مجلس باشکوه خواستگاری با حضور شخصیّت های بزرگ قریش تشکیل شد. امام صادق7 در این باره می فرماید: آن گاه که رسول خدا