شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 261

9. حافظ عبدالعزیز جنابذی حنبلی در کتابش معالم العتره النبویه نوشته است: «خدیجه زنی دوراندیش، خردمند و شریف بود. او در آن روز از نظر نسب، پاک ترین قریش و شریف ترین و ثروتمندترین آنان بود. همۀ قومش بر ازدواج با او سخت حریص بودند، ولی او خودداری ورزید و خود، ازدواج با پیامبر اکرم را به ایشان پیشنهاد کرد و گفت: ای پسر عمو، من به تو میل و رغبت دارم؛ به سبب خویشاوندی ات با من و شرفت در میان قومت و امانتت نزد آنان و خوش اخلاقی و راستی گفتارت.»(1)

10. از اشرف علی هندی روایت شده است: «خدیجه از بهترین زنان پیامبر و محبوب ترین آنان نزد او بود. وی در انتظار نبوّت پیامبر بود و این امر را از پسر عمویش می پرسید و از دلایلی که آنها را می شناخت، به او خبر می داد و می گفت: سوگند به پروردگار، او نبی منتظر است.»

11. سیّد عبدالحسین شرف الدّین گفته است: «خدیجه، صدیقۀ این امّت و از نظر ایمان به پروردگار و تصدیق کتاب او و یاری رسول خدا، نخستین کس است. او 25 سال، بی آن که زنی دیگر در زندگی اش شریک باشد، با پیامبر، زندگی کرد و اگر زنده می ماند، پیامبر باز هم شریک دیگری برای او برنمی گزید. او در طول زندگانی زناشویی، پیوسته شریک درد و رنج پیامبر بود. با مال خود به او نیرو می بخشید و با همۀ گفتار و کردار از وی دفاع می کرد و آزار و شکنجۀ کافران را در راه رسالت و ادای آن، به او تسلّا می داد. هنگامی که نخستین بار وحی نازل شد، او و علی علیه السلام در غار حرا بودند.»(2)

12. عبداللّه علایلی روایت کرده است: «خدیجه علیها السلام از دردهای مبارزه ای هم نشینش، پیامبر استقبال می کرد و در امواج این پیکار، دوشادوش او در کمال فعّالیّت، شکیبایی، قاطعیّت و خداجویی غوطه ور می شد؛ بی آن که سست شود یا هراسی به دل راه دهد، بلکه از این پل های غم و اندوه و حوادث سنگین با تبسّم و بزرگواری عبور می کرد؛ چنان که مانند