شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 404

ببخشد تا برای رسالتش او را یاری و کفایت کند. ابوطالب علیه السلام نیز علی علیه السلام را به پیامبر(صلی الله علیه و آله) بخشید.(1) ابوطالب علیه السلام به علی علیه السلام گفت: «از پسرعمویت پیروی کن و گفتار او را بشنو که تو را جز به نیکی فرا نمی خواند.»(2)

خدیجه علیها السلام که محبت شدید پیامبر(صلی الله علیه و آله) به علی علیه السلام را دید، با بهترین پوشش ها علی علیه السلام را زینت می داد و کنیزان خود را _ برای مراقبت بیشتر _ به همراه علی علیه السلام می فرستاد.(3) علی علیه السلام از شش سالگی در دامان پیامبر(صلی الله علیه و آله) بزرگ شد.(4)

بعثت و ایمان خدیجه علیها السلام

پیامبر(صلی الله علیه و آله) از زمان بلوغ، رسول ونبی الهی بود، ولی آن را مخفی می داشت تا اجازۀ اظهار یافت.(5)

هنگام نخستین نزول وحی، پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمود: «علی! تو آنچه را من می شنوم، می شنوی و آنچه را که من می بینم، می بینی؛ جز این که تو پیامبر نیستی، بلکه وزیر من بوده و به راه خیر می روی.»(6) در این زمان، خدیجه علیها السلام نیز در کنار حضرت بود.(7)

حضرت آنچه را از جبرئیل امین دریافت کرده بود، با امیرمؤمنان7 و خدیجه علیها السلام در میان گذاشت و خطاب به امیرمؤمنان7 و خدیجه علیها السلام فرمود: «جبرئیل نزد من است و شما را به بیعت با [معارف و احکام] اسلام فرامی خواند، پس بپذیرید و فرمان برید تا هدایت شوید.»

امیرمؤمنان7 و خدیجه علیها السلام گفتند: «فرمانبرداریم.» پس پیامبر(صلی الله علیه و آله) پیمان های اسلام را برایشان

1- . ابن شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابی طالب، ج 2، ص 180. در منابع وابسته، به جای بخشش علی علیه السلام به پیامبر(صلی الله علیه و آله)، افسانه خشک سالی و قحطی مکه و فقر و ناتوانی ابوطالب علیه السلام از سرپرستی همۀ فرزندان و پیشنهاد نگهداری از علی علیه السلام برای کاهش هزینه های ابوطالب علیه السلام مطرح شده که زیرکی آنان در تحریف تاریخ، حیرت انگیز است.
2- . ر. ک: خصیبی، حسین بن حمدان، الهدایه الکبری، ص 50.
3- . مسعودی، علی بن حسین، اثبات الوصیه، ص 144.
4- . ابن ابی الحدید، عزالدین اب_و ح_امد ، شرح نهج البلاغه، ج 1، ص 15.
5- . به گواه مرحوم فتال نیشابوری (ش 508 ق) شاگرد سید مرتضی و شیخ طوسی این مطلب مورد اتفاق شیعه است. (فتال نیشابوری، محمّد بن حسن، روضه الواعظین، ج 1، ص 52)
6- . نهج البلاغه، خطبۀ قاصعه، ترجمه از مرحوم دشتی.
7- . دولابی، محمّد بن احمد، الذریه الطاهره، ص 53.