- عُمر یعنی چه ؟ 1
- مقدمه 1
- فعالیت ها 2
- معرفی آثار 4
- آثار علمای خراسان؛ 5
- اجازات نهج البلاغه؛ 5
- فصل نخست: کتب 5
- اخبار الإمام المهدی (علیه السلام)؛ 6
- استناد نهج البلاغه؛ 7
- اختصاص شیخ مفید؛ 7
- اشراق السیاحه یا جغرافیای خراسان؛ 8
- اعلام شاهنامه؛ 9
- اعلام الوری با علام الهدی؛ 11
- امیرالمؤمنین و نهج البلاغه؛ 12
- ایمان و کفر از کتاب بحارالانوار، 13
- باورد؛ 14
- بجنورد؛ 14
- پاسخ به معاندان نهج البلاغه؛ 14
- تاریخ آستان قدس رضوی؛ 16
- تاج العروس؛ 16
- تحف العقول؛ 18
- تاریخ عاشورا یا مقتل الحسین (علیه السلام)؛ 18
- التدوین فی اخبار قزوین؛ 19
- ترجمه مواعظ صدوق؛ 22
- تحقیق در مخطوطات 23
- ترجمه دعای شریف کمیل؛ 23
- جاجرم و جوین و شقان؛ 23
- تفسیر سید هاشم نجف آبادی؛ 23
- جوامع الحکم یا سخنان کوتاه حضرت رضا (علیه السلام)؛ 24
- حدائق الحقایق؛ 25
- حاکمان خراسان از صدراسلام تا طاهر بن عبداللّه بن طاهر؛ 25
- حدیث کساء؛ 26
- خزائن نراقی؛ 27
- خبوشان و ارغیان؛ 28
- دائره المعارف شیعه امامیه؛ 28
- دعاها و زیارت های حضرت رضا (علیه السلام)؛ 29
- سروش عاشورا: ترکیب بند سروش اصفهانی در ذکر مصیبت های کربلا، 30
- راویان ائمه (علیه السلام)، 30
- راویان امام حسن مجتبی (علیه السلام)، 31
- راویان امام حسین (علیه السلام)، 31
- راویان امام علی (علیه السلام)، 31
- راویان امام صادق (علیه السلام)، 32
- کتاب الرواه عن الامام الباقر (علیه السلام)، 32
- راویان امام رضا (علیه السلام)، 32
- راویان امام کاظم (علیه السلام)، 32
- راویان امام جواد (علیه السلام)، 33
- راویان امام حسن عسکری (علیه السلام)، 34
- راهنمای وصیت؛ 34
- الرجال تاج العروس؛ 35
- رهبر انقلاب خونین کوفه، زید بن علی بن الحسین؛ 37
- روایت عشق؛ 37
- زمین و تربت حسینی؛ 38
- زندگی نامه و رباعیات محمدرضا نوعی خبوشانی؛ 39
- زندگانی چهارده معصوم (علیه السلام)؛ 39
- سلمقان؛ 40
- سیری در کتابخانه های هند و پاکستان؛ 40
- سرودهایی از استاد ادیب نیشابوری؛ 41
- شهرستان و فراوه؛ 41
- شرح جامع نهج البلاغه؛ 42
- الشریف الرضی محمد بن الحسین الموسوی؛ 43
- عبدالعظیم حسنی حیاته و مسنده؛ 44
- عبداللّه مأمون: سیرته و حیاته؛ 46
- عطارد و عطاردی ها در حدیث، تاریخ و ادب؛ 47
- الغارات؛ 49
- غرر الفرائد و دررالقلائد؛ 51
- غریب الحدیث فی تاج العروس؛ 52
- فرازهایی از زندگی و خصوصیات اعلام غارات؛ 52
- الفرقه الناجیه؛ 53
- فروع کافی؛ 54
- فرهنگ خراسان: بخش طوس، مشهد مقدس، نوقان، طابران، تباکان و اردکان؛ 55
- فرهنگ سیستان، 59
- فرهنگ سیستان، زابلستان و نیمروز؛ 59
- فرهنگ شیعه امامیه؛ 60
- کلات و کوفن و کبکان؛ 61
- کلمات مکنونه من علوم اهل الحکمه و المعرفه؛ 61
- گوهر خاندان امامت یا زندگانی سیده نفیسه؛ 63
- لغات عربی در شاهنامه فردوسی؛ 64
- لغات فارسی در زبان عربی؛ 65
- لغات الفارسیه المعربه فی تاج العروس؛ 66
- مسانید اهل البیت (علیه السلام)؛ 67
- مخطوطات فارسی در مدینه منوره 67
- مسند الامام امیرالمؤمنین؛ 68
- مسند الإمام المجتبی (علیه السلام)؛ 69
- مسند الإمام الشهید ابی عبداللّه الحسین بن علی (علیه السلام)؛ 70
- مسند الامام السجاد (علیه السلام)؛ 70
- مسند الإمام الباقر (علیه السلام)؛ 71
- مسند الإمام الصادق (علیه السلام)؛ 71
- مسند الإمام الکاظم ابی الحسن موسی بن جعفر؛ 72
- مسند الإمام الهادی؛ 75
- مسندالإمام الجواد ابی جعفر محمّد بن علی الرضا (علیه السلام)؛ 75
- مسند الإمام العسکری (علیه السلام)؛ 76
- مشایخ فقه و حدیث در جماران، کلین و درشت؛ 77
- مسند حضرت عبدالعظیم حسنی (علیه السلام)؛ 77
- مضمر و مرسل، 78
- معانی الاخبار؛ 79
- معجم البلاد و الامکنه؛ 80
- مفتاح تفسیر گازر یا فهرست جلاءالاذهان و جلاء الحزان؛ 81
- منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه شیخ الجلیل قطب الدین الراوندی؛ 82
- نبرد زیبد یا جنگ یازده رخ؛ 83
- نساء؛ 84
- نصایح الکافیه یا اندرز به هواداران معاویه؛ 84
- نهج البلاغه؛ 85
- فصل دوم: مقالات 86
- اشاره 86
- هارون الرشید حیاته و سیرته؛ 86
- علت عدم گرایش به مقاله نگاری 87
- 1 - آثار اسلامی ایرانیان در شبه قاره، 88
- 2 - آشنایی با نهج البلاغه، 88
- معرفی مقالات 88
- 3 - ابنیه و آثار تیموریان در مشهد مقدس، 89
- 6 - پاسخ به معاندان نهج البلاغه، 90
- 8 - تقریرات خواجه رشید الدین فضل الله، 91
- 7 - تحقیق پیرامون التدوین و مؤلف آن، 91
- 9 - التعلیقات، 92
- 10 - خدمات ایرانیان به اسلام، 93
- 11 - راویان نهج البلاغه، 93
- 12 - زندگی نامه خودنوشت، 94
- 14 - علمای خراسان و نهج البلاغه، 95
- 1. مجله پاسدار اسلام، سال سی و یکم، ش 369، شهریور 1391 96
- 15 - نهج البلاغه در بستر تاریخ، 96
- 2. روزنامه قدس، دوشنبه 23 مرداد 1385 96
- فصل سوم: مصاحبه ها 96
- 3. روزنامه اطلاعات، 20 مرداد 1393 96
- 5. وب سایت خبرگزاری رسا، 5 مهر 1391 97
- 6/2. گفتگو با استاد عطاردی، 97
- 6. مجله رایحه، ش 111، آذرماه 1393 97
- 6/1. زندگی نامه از زبان عطاردی 97
- 6/3. گفتگو با عزیزاللّه عطاردی، 98
- منابع 99
علما و ادبای تهران؛
منتشر نشده، تألیف.
تهران یک روستای باستانی در نزدیک شهر ری از آبادی های این ناحیه به شمار می رفت، و در طول تاریخ علما و شاعرانی از اینجا برخاستند و نام این آبادی را به کتب تاریخ و رجال و تذکره شاعران کشانیدند و به صورت یک قریه معروف به کتب جغرافیایی هم راه پیدا کرد.
در زمان صفویه این آبادی به صورت یک قصبه در آمد و شاهان صفوی در آنجا باغ و عمارتی بنا نهادند و گاهی در آنجا سکونت می کردند. سپس شاهان زند در آنجا قصری ساختند و در زمان قاجار به عنوان پایتخت کشور ایران درآمد و تاکنون هم ادامه دارد.
تا آنجایی که نگارنده تحقیق نموده نخستین فردی که به عنوان طهرانی رازی از این آبادی برآمده ابوعبداللّه محمد بن حماد طهرانی است که از شاگردان محدث بزرگ قرن سوم هجری عبدالرزاق بن همام صنعانی، مؤلف کتاب مصنف بوده است. محمد بن حماد طهرانی در سال 261 در ناحیه شام و در شهر عسقلان درگذشت.
یاقوت حموی در معجم البلدان گوید: طهران را هم با طاء و تهران با تاء می نویسند و در کتاب ها به هر دو لفظ نگارش شده است، در کتاب های تاریخی و تذکره ها مکرر از آن یاد شده و گروهی از اهل فضل و ادب به آنجا منسوب هستند و در آنجا زندگی می کرده اند.
نگارنده این سطور از آغاز کارهای تحقیقاتی خود هرجا یک تهرانی را در کتاب ها می دیدم یادداشت می کردم و اکنون تعدادی از عالمان و ادیبان تهرانی را جمع آوری کرده ام، و نام این کتاب «عالمان و شاعران تهران از قرن سوم هجری تا پایان قرن دوازدهم» می باشد.
از قرن سیزدهم که تهران پایتخت ایران شد، عالمان و شاعران این شهر تهرانی نیستند بلکه از شهرهای دیگر ایران برای رسیدن به زندگی بهتر به این شهر آمدند و اینها تهرانی نیستند اگر چه تعدادی از آنها در تهران متولد شده اند، و نام آنها در این کتاب نیامده است.
این کتاب در کتابشناسی توصیفی منتشر شده به نام تذکره علماء و شعراء تهران از قرن چهارم تا عصر صفویه ثبت شده است. ولی خود عطاردی آن را علما و ادبای تهران نامیده است.(1)
الغارات؛
منتشر شده، ترجمه و تألیف.
همه آثار ابراهیم بن محمد ثقفی (درگذشت 283 ق) در نزد علمای شیعه هم مورد توجه است به ویژه از الغارات. گروهی از عالمان و محدثان امامیه نیز در آثار خود از آن نقل کرده اند. احمد بن محمد بن خالد برقی در
1- (1) . روایت عشق، ص 436-437؛ گرامی نامه، ج 1، ص 128.