در عصمت : نگاهی بر زندگانی حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها صفحه 128

به همین جهت، انسان در طلب دین و روی گردانی از دنیا رغبت پیدا می کند و عمل کنندگان بر مثل چنین چیزی عمل کنند.(1)

احترام به تربت و ضریح و مراقد انبیا و امامان علیهم السلام و اولیا، امری فطری است و هر کس آن را انکار کند، مکابره با عقل کرده است.

مورخ ارجمند و دانشمند معاصر حجت الاسلام والمسلمین مرحوم علی دوانی رحمه الله فرمود: ملاقات با شیخ عبدالعزیز داغستانی، امام الحرم مدینه منوره را فراموش نمی کنم که آیت الله مکارم شیرازی به وی گفت: ما در تاریخ دیده ایم که وقتی ابوهریره بعد از وفات رسول خدا صلی الله علیه و آله وارد مدینه شد، رفت و دو گنبد کوچک روی دسته های منبر پیغمبر را بوسید. اگر این درست است، پس چرا شرطه های (امروزی) این قدر مردم را که می خواهند ضریح پیغمبر صلی الله علیه و آله را ببوسند اذیت می کنند؟ شیخ عبدالعزیز گفت: «هؤلاء جهّال؛ اینها نادان هستند.»(2)

زیارت در نظم شعرای اهل سنت

عبدالرحمن جامی، شاعر بزرگ و عارف معروف اهل سنت و حنفی مذهب است. وی متوفای 898 هجری قمری است و قبل یا بعد از سفر حج چون به یاد زیارت مرقد منور رسول خدا صلی الله علیه و آله می افتد، شور و شوقش را